Hoe ik binnen een seconde geld kan laten verdwijnen, daar kan Hans Klok nog een puntje aan zuigen

Ik heb mijn roeping gemist. Ik sta al een tijdje op de bühne als actrice en zangeres, maar waar mijn talent echt blijkt te liggen, is magie. Hoe ik binnen een seconde geld kan laten verdwijnen, daar kan Hans Klok nog een puntje aan zuigen. Ik heb het nog niet op mijn rekening staan of het is al weg. Superhandig, als je al drie jaar klaagt dat je nog steeds geen huis hebt gekocht.

Sinds de dood van mijn vader heb ik een nieuw motto: je kunt het niet mee je kist in nemen. Dat is een feit, maar het zou wel fijn zijn als je die kist nog kunt betalen. Zoals het er nu voor staat, kan ik die zes planken niet eens bekostigen en zal ik mijn lichaam aan de wetenschap moeten geven.

Laatst had ik alleen een gloss nodig voor mijn lippen. Ik sprak met mezelf af in één rechte lijn naar de gloss te lopen, geen oogcontact te maken met andere spullen en zeker niet met die doodenge verkopers die ruiken dat ik mijn geld wil uitgeven. Dus ik doe wat ik heb afgesproken, ik sta bij de kassa en ik hoor: 'Dat wordt dan acht euro, mevrouw.' Net voordat ik mijn pinpas op dat apparaat leg, kijk ik hem per ongeluk in zijn ogen.

En ik herken ze meteen, goede verkopers die aan hun collega's willen laten zien hoe je zwak vlees de nek omdraait. Ik kijk hem nog aan met een blik van 'please, laat me gaan', maar het is te laat. Hij lacht. Hij heeft me en hij weet het.

'Mevrouw, heeft u onze nieuwe foundation al geprobeerd?'

'Nee, maar ik gebruik ook nooit foundation, dus bedankt.' Het staat 1-1, maar hij laat me nooit met gelijkspel de winkel verlaten.

'O, maar als ik zo naar uw huid kijk, zou u wel een foundation kunnen gebruiken, hoor. Loop anders even mee naar de stoel, dan kan ik hem gelijk op u proberen.'

Ik lach en loop mee naar de stoel.

'Ik zie dat u een heel droge huid heeft.'

Ik smeer verdomme al vijf weken een crème op mijn smoel die een rib uit mijn lijf was omdat ook toen een heel enge verkoper mij in mijn nekvel greep. Maar deze keer niet.

'Ja, dat klopt.' Dit antwoord was sterker dan ik. Het staat inmiddels 2-1.

Na een hydraterend masker, settingspray, foundation, bronzer, highlighter, contouring, blush en een of andere bananenpoeder wijst hij naar de spiegel zodat ik het resultaat kan bekijken. Als ze nu gingen casten voor Spongebob de musical had ik de rol gekregen. Mijn god, ik zag er niet uit.

'Dat poeder, ik krijg er helemaal schilfers van en een soort van gele gloed.'

'Nee hoor, dat komt door dit licht, buiten is het geweldig.'

'Haha, oké...' 3-1. Hij heeft gewonnen.

Hij scant en zegt: 'Dat wordt dan 218 euro en zestig cent, mevrouw.'

Ik leg mijn pinpas op het apparaat en weet dat ik me weer heb laten verleiden.