Vol nachtelijke avonturen, drank, drugs, seks en geen saldo. En begrijp me niet verkeerd, dat leven heb ik ook echt opgezogen alsof het niks was. Toch trekt iets me altijd weer terug naar de simpelheid van het leven: mijn Brabantse familie.

Toen er voor mijn afstuderen een filmpje werd opgenomen bij mij thuis, vroeg ik mijn familie of ze alsjeblieft niet de hele tijd rokend in beeld wilden zitten, niet plat Brabants wilden praten en of ze hun decibellen eens wat naar beneden konden brengen. Natuurlijk deden ze niks van dit alles en het publiek vrat uit hun hand. Waar ik ordinair, simpel en pakken Stuyvesant zag, zag de rest van de wereld namelijk warmte, liefde, gezelligheid, humor en ja, toch ook wel die pakken Stuyvesant.

Ik probeerde me mijn hele toneelschooltijd te verzetten tegen dat deel van mijn identiteit. Want terwijl ik naar een kern zocht tijdens het zingen van Ne me quitte pas, hoorde ik in het weekend weer het diepgelaagde 'Ik zie ze links, ik zie ze rechts' van Snollebollekes.

Toen ik een weekend terugging naar Brabant om te gourmetten en opeens het woord 'hoor' met een R op het eind zei en niet met een G, keek iedereen naar me alsof ze water zagen branden. En terwijl ik vooral probeerde om lekker lang te tafelen met kerst in plaats van weer te gourmetten met de familie, vergat ik iets heel belangrijks. In dat kleine, dat simpele en dat ons-kent-ons-cultuurtje ligt eigenlijk alle schoonheid. Het leven hoeft niet altijd groots en meeslepend te zijn om geluk te ervaren. Mijn familie tijdens een barbecue The Sound of Music horen zingen is ontroerend en ordinair tegelijk.

Ik speelde een tijd terug in de voorstelling Before/After, over mensen die heel normale dingen doen, zoals een schilderij bekijken of een lamp indraaien. Maar in al deze levens verschuift steeds iets heel kleins. Hierdoor is geen van de levens meer hetzelfde als daarvoor. Misschien schuilt het diepmenselijke wel gewoon in het leven van alledag.

En dat is precies mijn familie: niks groots en meeslepend, maar nuchter, beide poten op de grond, hart op de tong, luid, ordinair, lief, bourgondisch en enorme vechters. En daar wil ik me helemaal niet meer tegen verzetten. Ik ben knetter-Brabants en ik ben er trots op. Geef me die gourmet, bier uit plastic bekers en carnaval. Al die mensen die jaren geleden al uit hun hand vraten hadden gelijk. Mijn familie is de beste.