Anna Karolina #306: baas boven baas

Column

Anna Karolina #306: baas boven baas

Anna Karolina
Door

Anna Karolina

Gepubliceerd op

4 mei 2024 om 19:00

Bron / Fotografie

fotografie Tom ten Seldam

Gepubliceerd op

4 mei 2024 om 19:00

Bron / Fotografie

fotografie Tom ten Seldam

'Chef?'

De warme ogen van de corpsbaas kijken me met een bevestigende blik aan.

'Hou je koest jongen.'

'Koest? Ze hebben Anna! We moeten terug!'

Hij grijpt me bij mijn handen en trekt me met een stevige ruk naar zich toe.

'De enige reden dat jij nog leeft is het feit dat ik ze op het hart heb gedrukt dat onze samenwerking nog even door kan gaan.'

'Samenwerking?'

'Het is beter dat jij zo min mogelijk weet. Zo te zien heb je al genoeg schade aangericht met dat romantische gezever van je.'

'Verdomme, laat me los, ze hebben Anna!'

'Anna is veilig. Net als dat gewonde grietje dat jullie gered hebben. Slimme zet, maar niet heus. Weet je wel wie je onder je hoede hebt genomen?'

'Bedoel je Nadia?'

'Nadia? Is dat hoe ze zichzelf tegenwoordig noemt? Het is een slinkse. Ze was aanwezig in het huis van Alejandro om de man uit te schakelen. Ze behoort tot de meest gevaarlijke huurmoordenaars van dit moment. De zaak loopt al lang. Ze was dichtbij. Alejandro had geen schijn van kans, en toen kwam Anna daar. Niemand was erop voorbereid. Ik heb de foto's gezien, ik herkende je liefje. Wat de fuck hebben jullie allemaal uitgespookt om dit alles weer in de soep te laten lopen?'

'Het is allemaal mijn fout geweest. Ik heb haar in de armen van Alejandro geduwd.'

'Jij? Je hebt zijn dossier zelf nog samengesteld. Hoe kan je een vrouw waar je zogenaamd van houdt in de armen van die maniak achterlaten?!'

'Ik moest Sasha afleveren, ik moest haar aan mijn zijde krijgen. Ik kon niet anders dan doen alsof ik aan geheugenverlies leed. En we hebben eerder met die gast gewerkt. Hij was daar om Anna te beschermen. Wist ik veel dat dit zo faliekant fout zou aflopen...'

'En heeft het je opgeleverd wat je voor ogen had?'

'Als jij me had verteld dat jij in dit alles achter mijn rug om samenwerkte met Gregor, was dit allemaal onnodig geweest.'

'Mond dicht nu. Ik heb het opgelost.'

'Hoe?'

'Jij kan maar beter een tandje lager zingen. We hebben Nadia nodig, en hebben Anna voor de gelegenheid ook maar veilig gesteld. Een klein bedankje mag er wel vanaf.'

Het idee dat Anna veilig is doet voor heel even mijn hart zuchten van opluchting, maar wat hij me vertelt over Nadia creëert direct weer twijfel en angst.

'Je hebt Nadia nodig? Vertel je me nu indirect dat Alejandro nog leeft?'

De helikopter stijgt op en ik kijk naar beneden. De ruiten van het pand springen aan scherven en het enige wat ik kan doen is hem geloven op zijn woord dat Anna op tijd weg heeft kunnen komen.

'Wat heb je Gregor en Sasha beloofd?'

'Volledige vrijstelling.'

Chef neemt zijn satelliettelefoon en wenkt naar de piloot dat we vaart kunnen maken.

'Houd ze daar, we komen eraan.'

Ik kan alleen maar hopen dat hij het over Anna en Nadia heeft.

Hij hangt op en laat zijn tanden knarsen.

'Ik snap echt wel dat je er niks van snapt, maar sommige dingen kan je beter ook niet begrijpen.'

Er is geen haar op mijn hoofd dat er nu nog aan denkt terug te keren naar het bureau. Dit werk betekende voor mij het goede doen in een wereld die doorspekt is met drek en duisternis. Hoe kunnen wij de mensen laten geloven dat wij er voor hun veiligheid zijn als wij samenwerken met de grootste criminelen van de wereld? Het kan zo niet langer meer doorgaan. Het besluit had ik voor dit alles al genomen, maar nu weet ik het zeker. Dit is niks meer voor mij. Het heeft geen zin om te vechten tegen de windmolens als een Don Quichot vol trots en bravoure. Het enige waar ik nu nog voor wil vechten is mijn liefde. Mijn liefde voor Anna.

'Waar is ze?'

'Veilig.'

'Waar?'

Abrupt staat hij op en hij balt zijn vuist.

'Hou eens op met dat emotionele gedoe van je. Kotsmisselijk word ik ervan. Als ik zeg dat ze veilig is, dan is dat zo.'

'Waar gaan we heen? Gregor en Sasha hebben we achtergelaten, dus dat is het niet. Zeg het me.'

'Ik breng je naar de plek waar je jaren geleden je werk al had moeten doen. Waar jij en Isabella gefaald hebben. Jouw keuzes hebben ervoor gezorgd dat dit alles een grote smerige brei is geworden.'

Bij het horen van de naam Isabella verkrampt mijn hart.

Wordt vervolgd

delen
Anna Karolina

Anna schrijft iedere week over haar zoektocht naar de ware (meeslepende) liefde die als een stevige rode draad door haar leven loopt. Elke zaterdagavond om 19.00 uur lees je een gloednieuwe aflevering op &C the website.

Meer van deze auteur

Wil je ook lezen