Waarom vind ik goed voor mezelf zorgen zo saai en burgerlijk klinken?

Hallo, ik ben Sarah Janneh en ik ben destructief.

Zo, dat is eruit. Wat een opluchting. Ik weet het nu al wat jaren, maar ik heb het ook jaren ontkend en gedacht dat het Brabantse gezelligheid was om altijd het licht uit te doen en de volgende dag met zelfhaat op te staan omdat de hele goegemeente je video's doorstuurt waarvan je liever niet had gewild dat ze nu in de cloud hingen.

Ik ben inmiddels op het punt dat ik herken dat ik de avond ervoor met mijn lippen aan een fust bier heb gehangen, maar ik heb nog niet de ruggengraat om op dat moment te zeggen: 'Weet je wat, doe mij maar een spa rood, ik moet morgen werken en ik zit geloof ik niet zo lekker in de wedstrijd, veel last van paniekaanvallen, weinig slaap, laat die spa rood ook maar zitten, ik ga lekker naar huis.' Is deze zin ooit uit mijn mond gekomen? Nee. Was het in veel gevallen de beste optie geweest? Ja. Wordt het tijd dat ik hier iets aan ga veranderen? Absoluut.

Waarom vind ik goed voor mezelf zorgen zo saai en burgerlijk klinken? Waarom vind ik dat zo ingewikkeld? Waarom ga ik niet met een kop gemberthee op de bank zitten als ik angst voel en heb ik daar eens een goed gesprek mee? Nee, wat doe ik als de angst komt: een gore kroegentocht houden, om vervolgens iedereen naar zijn werk te zien fietsen terwijl ik nog moet slapen. En als ik dan weer vol zelfhaat in mijn bed lig, voel ik meteen al dat die leegte en angst alleen maar groter zijn geworden.

Maar de verandering is dichtbij. Want ik ben dertig nu. Thirty, flirty and thriving. Ik ben in een fase van mijn leven dat ik probeer te groeien zonder mijn verstand te verliezen. En wat doen mensen met verstand? Niet tot zes uur in de ochtend 'we want more' roepen met een hese stem omdat je er weer een heel pak Marlboro Gold doorheen hebt gepaft. Nee, lieve vrienden, als je thirty, flirty and thriving bent, ren je niet weg voor je angsten, maar kijk je ze op een sexy en ondeugende manier in het gezicht en zeg je: 'Het is prima dat je er bent en normaal gesproken zou ik je een heerlijk Aperolletje aanbieden, maar ik heb even geen alcohol in huis, mop.'

Ik zeg doei tegen giftige relaties, gierige vrienden, saaie dates en geen spaargeld. Ik zeg hallo tegen balans, slaap, grenzen en een ruggengraat. Dit wordt het levensjaar van weten wanneer ik ergens ben voor de gezelligheid en wanneer ik weer de nacht in 'moet' omdat ik iets niet aan wil gaan. Hang je dan nooit meer met dat mondje aan die fust? Is de paus katholiek, vriendin? Tuurlijk wel. Maar alleen als ik daar zin in heb en me goed voel.