Ik ben trots om bij een community te horen die zonder aarzelen bier met boter drinkt

Ik ben 36 jaar en een diehard Harry Potter-fan. Ik zie de Harry Potter-boeken als een vriend die me uit de tentakels van de tienertijd heeft gehaald. Je weet wel, die periode dat je hele lichaam verandert en 25 hormoonbommen bij elkaar in een klas worden gezet. Achter de mand op zolder (mijn Harry Potter leeshoek) was mijn veilige plek waar ik op adem kon komen. 

Ik ben trots om bij een community te horen die zonder aarzelen bier met boter drinkt en voor wie het antwoord op ‘After all this times?’ altijd ‘Always’ zal zijn. Waarom zou ik dat willen loslaten? J.K. Rowling heeft me laten zien dat je met inkt op papier werelden kan scheppen. Wat een grote inspiratiebron is voor het feit dat ik nu een fantasyboek aan het schrijven ben. 

Hoezo kunnen fantasy en volwassenheid niet samen gaan? Er lijkt een angst te bestaan dat we dan naar Neverland afreizen en nooit meer terugkomen. 

Mijn vader zegt altijd: we beginnen als kinderen en we eindigen als kinderen. Hij heeft met trots zijn mechanische trein (uit 1953) op zolder klaargezet. Voor zichzelf en natuurlijk voor de kleinkinderen. Dit betekent niet dat hij opeens zijn blauwe enveloppen niet meer gaat betalen. Sterker nog, mijn vader was hoofd accountancy bij Canon International dus toen de belastingdienst bij hem aanklopte, kreeg hij nog net geen gouden ster. Dus laat ons lekker door bakstenen muren heen rennen als we willen. 

Voor mij zijn woorden magie. En wat mij betreft is de Harry Potter-reeks de mooiste betovering van allemaal.