Kom maar op met die weggevlogen waslijn en die schimmelvlekken die je zelfs met bleek niet weggeschrobd krijgt

Het is altijd hetzelfde perspectief, lachende mensen, bij voorkeur tijdens de golden hour. Perfect geserveerde plaatjes als avocadoplakjes zonder bruine stukjes erin. Waar zijn de mensen die schoonmaken? De mensen die zwoegen om de week rond te krijgen? De kartonbak die altijd te snel vol zit? De watertrappelende mensen in een oceaan aan schone of vieze was? 

En misschien denk je nu, wie zit daar nou op te wachten? Nou, meer mensen dan je zou denken. Ik deelde laatst een story als shoutout aan iedereen die de vloer had gedweild en kreeg daar absurd veel reacties op. Waarom? Omdat mensen willen weten dat ze niet alleen zijn. Dat ze niet wonen in een wereld gemaakt van desperate housewives met witte tanden. We willen het menselijke in elkaar blijven zien. Weten dat we niet alleen zijn. 

Dus kom op met die weggevlogen waslijn. Met die schimmelvlekken die je zelfs met bleek niet weggeschrobd krijgt. Deel je to do lijst die nooit af is. Het glaasje rode wijn dat je op woensdagavond drinkt omdat de vuilniszak scheurde en je het afval van de vloer aan het rapen bent. 

Je bent niet alleen. Dit is een ode aan de dagelijkse momenten. De mooiste momenten. Waarin we helemaal onopgemaakt onszelf kunnen zijn.