Deze Assepoester doet niet langer alle onzichtbare taken die normaal bij moeders terechtkomen

Dit heeft ertoe geleid dat we na maanden uitstel eindelijk Skye’s kamer hebben geverfd. Dat we een nieuw grindpad hebben uitgegraven en een roast dinner etentje voor mijn ouders hebben georganiseerd. Ik had nooit verwacht ooit nog eens zelfgemaakte Yorkshire puddings te maken. Het bracht me terug naar de keuken van mijn Engelse granny. Die altijd drie toetjes had om uit te kiezen: 'Would you like apple crumble with whipped cream, custard tart or a Victoria sponge for dessert, my dear?'

Onze maandagsessie heeft nog een positief neveneffect opgeleverd. Het heeft onze komma’s uitgekristalliseerd. De onzichtbare taken die schouderophalend (vaak) op de schouders van de moeders komen te liggen. Begrijp me niet verkeerd. Ties doet bovengemiddeld veel in ons huishouden. Zo is het voor mij een gegeven dat de toiletbril omlaag wordt gedaan. Jep, I know, Prince Charming-materiaal. 

Toch zit deze Assepoester ook niet stil. De extraatjes waarover ik me ontferm zijn: Wie is de sfeermaker in het huis? (Zet de lampen aan en zet een gezellig muziekje op.) Wie motiveert onze peuter om een millimeter van zijn sperzieboon te eten? Zorgt ervoor dat de ramen ‘s ochtends open worden gezet zodat het huis van zuurstof wordt voorzien? Tackelt het Marie Kondo-gehalte in ons huis? Zorgt ervoor dat mensen waar we om geven een cadeautje krijgen als ze jarig zijn? 

De maandagmeeting is een tool om deze onbalans op te lossen. (In plaats van er alleen over te zeuren.) We bedenken nu samen de weekrecepten, Ties zorgt zelfs voor de schoolupdates en dat is een parttimebaan op zich. Het heeft me vrije tijd teruggegeven. 

Waardoor Assepoester ook eens naar een bal kan gaan.