Wat miauw je me nou? Veel mensen begrijpen hun eigen kat niet en dit is wat er fout gaat

Vooral signalen dat het níet helemaal lekker gaat met onze kat pikken we moeilijk op. Uit dit onderzoek door Franse wetenschappers, gepubliceerd in januari 2024, blijkt dat bijna een derde van de mensen er niet in slaagt een ongelukkige kat te herkennen. Een blije kat vinden we iets makkelijker, daarbij maakte ongeveer tien procent een verkeerde inschatting. De onderzoekers kwamen tot dit resultaat door 630 deelnemers 24 video's van verschillende soorten kattengedrag te laten zien. In een derde van de video's zaten enkel visuele signalen (denk aan een ontspannen of juist hoge staart, grote ogen, platte oren, rond je benen krullen of kopjes geven), in nog een derde enkel vocale signalen (miauwen, knorren, grommen, hissen) en in een laatste derde allebei. Meestal richten onderzoeken zich op een van de twee, maar deze niet. En wat blijkt? We zijn niet zo invoelend als we denken, vooral niet als het op vocale signalen aan komt. Lees ook: B&B Vol Liefde's Petra vertelt: zo weet je of je kat gelukkig is Je bent gelukkig, toch? Toch??? Deze inschattingsfouten maken we onder andere omdat we zo graag wíllen dat onze viervoeter gelukkig is. Daardoor ontstaat een soort blinde vlek voor alles dat op iets anders wijst. 'Wanneer we onze huisdieren zien, krijgen we een goed gevoel. Onze positieve emotie in reactie op het huisdier geeft ons deze roze bril,' licht Monique Udell, directeur van het Human-Animal Interaction Labaratory aan de Oregon State University, toe aan The New York Times. Onderzoeken als deze zijn volgens haar daarom heel belangrijk. Om ons te helpen die blinde vlekken te ontdekken. En om ons even uit de droom te helpen: nee, ook in een kattenleven is het niet altijd brokjesgeur en maneschijn. Lees ook: Asjemiauw: deze app vertaalt het gemiauw van je kat naar een humeur Wat lezen we dan verkeerd? Tijd om concreet te worden, want we willen natuurlijk wel in de illusie kunnen blijven leven dat onze kat onze soulmate is en dat het beestje ons, net als andersom, ons alles kan vertellen. Charlotte de Mouzon, leider van het onderzoek en kattengedragsdeskundige, noemt knorren als voorbeeld. 'Knorren kan ook voorkomen in oncomfortabele en stressvolle situaties. Wanneer een kat gestresst of zelfs gewond is, kunnen ze soms gaan knorren.' Het is dan een methode om zichzelf gerust te stellen. Ook plotseling (speels) bijten wordt door haar nog weleens verkeerd opgevat. 'Na een tijdje, nadat de kat steeds iets probeert te communiceren en de mens het niet begrijpt, gaat de kat gewoon bijten. Dat is de enige manier om iets te laten stoppen, hebben ze zichzelf dan aangeleerd.' Nog zoiets waar wij geen kwaad in zagen, maar wat wel degelijk een teken van stress blijkt te zijn, is de bek aflikken, smakken en tongelen. Leuk woord voor galgje, die laatste, wat trouwens verwijst naar het uitsteken van de tong en die heen en weer bewegen. Dit kan bij zowel katten als honden een teken van angst zijn, aldus dierenarts AniCura. Kortom: het blijft altijd een beetje gissen, maar we zijn wel weer wat signalen wijzer. Het Franse onderzoek raadt in ieder geval altijd aan om op zoveel mogelijk bronnen van informatie te letten en vocale en visuele tekens allebei en ook in relatie tot elkaar in je op te nemen. Udell voegt daar nog aan toe: 'Je kunt niet van dieren verwachten dat ze effectief gezelschap zijn, als je je niet bewust bent van hun welzijn. Dierenwelzijn, mensenwelzijn en alle interacties tussen de twee zijn met elkaar verwikkeld.' Dus beter opletten moeten we, op die viervoeters van ons. Al doe je het maar voor jullie zielsconnectie (#staydelulu).