Rosanne is heel erg fan van Máxima: 'In totaal ben ik naar 159 koninklijke bezoeken geweest'

Rosanne (32): 'Het is begonnen in 2001. Ik zat in groep zeven toen Willem-Alexander en Máxima zich verloofden en vervolgens een kennismakingstour door Nederland deden. Ook Kinderdijk, waar ik destijds naast woonde, kwam aan de beurt. Het was vanzelfsprekend dat iedereen uit de buurt er naartoe ging, dus ik ook. Zelfs de schooltijden werden ervoor aangepast. Ik weet nog dat we best een tijd hebben staan wachten, maar uiteindelijk kwam Máxima voorbij en gaf ze me een hand. Als klein meisje vond ik dat geweldig: ik had gewoon een hand van Máxima gehad. Omdat ik zo blij thuiskwam, is mijn moeder gaan zoeken naar foto's van dat specifieke moment. Er waren natuurlijk een hoop camera's bij. Uiteindelijk vond ze de foto nog ook. We hadden net internet thuis en omdat ik nieuwsgierig was, ging ik op zoek naar hoe de andere bezoeken eruitzagen. Tijdens hun bruiloft in 2002 zat ik aan de buis gekluisterd. Het was zo sprookjesachtig, ik smulde ervan. Ik begon plaatjes van Máxima uit tijdschriften te knippen en in een plakboek te plakken. Ondertussen bleef ik haar volgen via internet.

Een paar jaar later, ik denk dat het in 2006 was, stelde een vriendin van mijn moeder voor om een keer met Prinsjesdag naar Den Haag te gaan. Opnieuw was het een en al pracht en praal, wat ik heel leuk vond. Ook kreeg ik naarmate ik ouder werd steeds meer mee van Máxima's karakter. Ze heeft een fantastische uitstraling en is zo ontzettend aardig en spontaan, ook al is ze zo'n grote persoonlijkheid. Het jaar daarop gingen we weer. Ik begon naar steeds meer andere bezoeken te gaan. Met mijn OV-kaart, scooter en later auto trok ik naar allerlei plekken in het land. Ik heb het nageteld: in totaal ben ik nu naar 159 bezoeken geweest. Op mijn hoogtepunt ging ik drie keer per maand. Die bezoeken zijn altijd redelijk hetzelfde. Máxima komt aan, is dan meestal een uur tot twee uur op een locatie en vertrekt weer. Wat wel per locatie verschilt is waar je staat en of je Máxima kunt spreken. Als de hekken op 200 meter afstand van haar staan, dan weet je: dit valt in het water. Gelukkig maken we er altijd een gezellige dag van. Ik zeg we, want bij die bezoeken kwam ik op een gegeven moment steeds dezelfde mensen tegen, waar een vriendinnengroep uit is ontstaan. In een royalty-appgroep bespreken we wie waarheen gaat, vervolgens rijden we er samen naartoe en eten we achteraf wat, waardoor het echt een dagje uit wordt. Inmiddels zijn we allemaal volwassen en gaan we minder, maar een paar van hen behoren nog steeds tot mijn beste vriendinnen. Met een van hen ben ik laatst nog op vakantie geweest, en dan gaat het niet eens over Máxima. Lees ook: Ryan werd vader op zijn zestiende: 'Ik dacht: loop ik weg of ga ik ervoor?'

Inmiddels kent Máxima me ook. Jaren geleden stond ik al eens eerder in een tijdschrift met een interview, en dat exemplaar heb ik toen bij een volgend bezoek aan haar gegeven. Daar had ik een brief met uitleg bij geschreven: 'Je ziet me vaker staan, maar dit ben ik.' Ook heb ik haar mijn trouwkaart gegeven. Mijn man en ik zijn namelijk op 2 februari 2022 getrouwd, precies twintig jaar na Willem-Alexander en Máxima. Pasgeleden heb ik haar, bij een bezoek in Utrecht, verteld dat ik zwanger was, wat ze heel leuk vond en waarna ze me veel geluk wenste. Het zijn maar kleine momenten, toch zijn ze heel waardevol.

Niet iedereen begrijpt mijn hobby, vooral niet dat ik soms anderhalf uur sta te wachten op een paar seconden Máxima. Dat kan ik me wel voorstellen, want andersom begrijp ik niet dat je zo lang zou wachten op een popartiest. Ik vind het moeilijk om uit te leggen wat Máxima zien precies met me doet. Het geeft me een soort kick. Dat zit 'm in de herkenning, de blijdschap, de hele dag eromheen - het geeft me echt een geluksgevoel. Zo heeft iedereen z'n ding, denk ik. Ook is er steeds meer kritiek dat het koningshuis te duur zou zijn. Ergens snap ik dat wel, het kost nou eenmaal heel veel geld, maar dan vind ik dat we op veel meer vlakken kritisch zouden moeten zijn. Bovendien krijg je er ook wat voor terug. Wij hebben iets om langere tijd trots op te zijn, in plaats van een president die elke vier jaar wisselt.

Eigenlijk zou ik mezelf al fan noemen sinds dat eerste plakboek, al vind ik 'fan' ook een lastig woord. Het kan een negatieve lading hebben, alsof je een soort stalker bent. Dat is bij mij absoluut niet het geval. Ik volg Máxima trouw, maar haar privé laat ik haar privé. Zo wist ik dat ze zelf haar kinderen naar school toebracht, maar ik zou nooit naar dat schoolplein gaan. Ik ben haar wel een keer tegengekomen op straat, vlak na een officieel bezoek. Ik had mijn camera nog omhangen, maar heb die meteen weggestopt. We wisselden een paar woorden, totdat er een fotograaf de hoek om kwam en wel foto's begon te maken. Máxima dook de auto in en weg was ze. Achteraf ben ik boos geworden op die fotograaf: waarom zou je dat nou doen? Vanwege de mediacode kun je sowieso niets met foto's van het koningshuis op straat, en privé is toch gewoon privé?

Naar Prinsjesdag ben ik afgelopen jaar niet geweest. Sowieso ga ik een stuk minder dan vroeger. Nu ik werk ben ik wat kritischer geworden op mijn momenten. Als ik oneindig vrije dagen zou hebben zou het anders zijn, maar als iets nu doordeweeks of heel ver weg is, sla ik liever over. Prinsjesdag is altijd prachtig, maar natuurlijk wel op een dinsdag en bovendien zie je de familie alleen in de verte achter glas. Om daar nou vrij voor te nemen? Nee, dan spendeer ik die dag liever met mijn dochter. Die heet trouwens geen Máxima hoor. Wel Julia, dat dan weer wel.' Dit artikel werd eerder gepubliceerd in september 2023.