Lou is aseksueel: 'Ik besefte ineens: ik ga dit nooit meemaken zoals anderen'

Wat als de hele wereld lyrisch over iets lijkt te zijn, maar jij er precies niets bij voelt? Lou kwam er in haar studententijd achter dat ze aseksueel is. En nee, dat betekent niet dat ze saai is, trauma's heeft of 'nog nooit goede seks heeft gehad'. 

Lou (24): 'Ik was 16 à 17 toen iedereen om me heen het over seks begon te hebben. Eerst over soloseks, daarna ook over seks met anderen. Ik probeerde zelf ook het een en ander uit, maar voelde me daar achteraf vaak slecht over. Waarom kon ik niet plaatsen. Misschien was ik nog te jong en vond ik het gewoon te spannend? Ik kreeg een relatie, maar ook dat veranderde mijn gevoel niet. Na een tijd verloor ik de interesse in seks en liep het stuk. Ik weet nog dat hij zei: 'Ja, straks heb ik een aseksuele vriendin.' Dat klonk als iets slechts, alsof ik hem iets afnam, dus dat begrip wuifde ik weg. Ik vond de keren dat we seks hadden ook niet per se niet leuk, het deed me gewoon niet zoveel. Toen ik ging studeren besloot ik ook met vrouwen te daten. Ik voelde nog steeds niets bij seks, maar daardoor voelde ik wel hetzelfde bij seks met vrouwen als seks met mannen. Misschien was ik wel biseksueel, dacht ik. Maar ook dat liep op den duur stuk, opnieuw omdat ik geen fysieke interesse toonde en de ander dat als een afwijzing zag. Zelf had ik nog niet door dat dat aseksualiteit was. Het is nou eenmaal een stuk makkelijk als je wél iets voelt, bijvoorbeeld aantrekking tot een specifiek geslacht, dan wanneer er iets ontbreekt en je probeert te ontdekken wat dan.  Lees ook: Ryan werd vader op zijn zestiende: 'Ik dacht: loop ik weg of ga ik ervoor?'

Daarna kreeg ik weer een relatie met een man, mijn huidige partner. In het begin hadden we wel seks. Door de verliefde gevoelens wilde ik graag op die manier met hem zijn en ging het wat natuurlijker. Maar zodra alles wat normaler werd, hoefde seks van mij niet meer. Ik ben op internet gaan zoeken of meer mensen deze ervaring hadden, kwam de kenmerken van aseksualiteit tegen en dacht: dit is eigenlijk precies hoe ik me voel. Toen ik met mijn partner deelde dat ik me daarin herkende, reageerde hij heel begripvol. Dat was ontzettend bevrijdend. Nu hoefde ik geen excuses meer te zoeken waarom ik geen seks wilde. Nu hoefde ik niet meer het gevoel te hebben dat ik de ander steeds teleurstelde. Maar het zette ook een soort rouwproces in gang. De wereld draait best wel om seks en iedereen lijkt er zo van te genieten. Je kunt intimiteit natuurlijk op meerdere manieren beleven, maar ik besefte ineens: ik ga dit nooit meemaken zoals anderen dat meemaken. Dat vind ik jammer. 

Aseksualiteit moet je zien als een spectrum, waarbij het gaat om seksuele aantrekking. De een voelt weinig aantrekking, de ander voelt het helemaal niet, zoals ik. Seksuele aantrekking staat vervolgens weer los van of je wel of niet seksueel actief bent. Ik vergelijk het altijd een beetje met eten en honger hebben: ondanks dat je geen honger voelt, kan eten soms nog wel lekker zijn. Op dezelfde manier kunnen aseksuele mensen seks soms nog wel een leuke activiteit vinden, dat je als twee mensen op die manier samenkomt. Dat heb ik ook niet. Vroeger stond ik er uit nieuwsgierigheid nog enigszins voor open, maar hoe meer ik over mezelf heb geleerd en hoe meer ik mezelf accepteer, hoe meer lichamelijk ongemak ik bij het idee van seks ben gaan ervaren. Ik krijg er nu eerder een naar gevoel bij, en dat gevoel voorkom ik liever. Soloseks is anders, toch omdat er geen anderen mee gemoeid zijn, maar ook dat vind ik niet zo interessant.

Mijn vriend is niet aseksueel, wat onze relatie soms een uitdaging maakt. Hij respecteert mijn grenzen en we lossen het op andere manieren op, maar het is natuurlijk makkelijker als je dezelfde behoeften hebt. Mocht dit ooit stuk lopen, waar ik niet vanuit ga, dan zou ik denk ik wel op zoek gaan naar iemand die ook aseksueel is. Al weet ik niet of dat verliefde gevoel nog een keer zou komen. Wat dat betreft zit ik ook een beetje op het aromantische spectrum denk ik. Ik vind het leuk om iemand te hebben om mijn leven mee te delen, maar dat hoeft niet per se een romantische relatie te zijn. Of ik ooit kinderen zou willen vind ik moeilijk te zeggen. Op dit moment heb ik er geen behoefte aan. Lees ook: Lotte's vader werd gebeten door een hond: 'Het was maar een schrammetje, maar hij overleed binnen 48 uur'

Naast mijn vriend heb ik het een groot deel van mijn omgeving nooit direct verteld. Aan de ene kant is het belangrijk om er open over te zijn, maar aan de andere kant kan het ook voor bepaalde onprettige grappen of opmerkingen zorgen. 'Oh, maar dan heb je nooit de juiste persoon ontmoet.' 'Dan heb je nooit goede seks gehad.' Of: 'Misschien moet je eens naar de psycholoog gaan. Heb je last van een trauma?' Dat soort opmerkingen voelen invaliderend. Er heerst een stereotiep beeld van aseksuelen, waardoor je jezelf altijd moet uitleggen. Als je als heteroseksuele man zegt dat je op vrouwen valt, dan trekt toch ook niemand dat in twijfel? Maar als ik zeg dat ik me tot niemand aangetrokken voel, dan is dat ineens iets wat niet klopt of kan. Of sterker nog: dat 'zonde' zou zijn. Ik ben model, doe mee aan missverkiezingen en poseer weleens in lingerie. Als ik mensen daarna vertel dat ik aseksueel ben, hoor ik dat vaak. 'Wat zonde.' Dan denk ik: voor wie is dat zonde? Toch vind ik het, zoals ik al zei, belangrijk om er open over te zijn. Doordat ik er best lang over heb gedaan om erachter te komen, heb ik best wat seksuele handelingen verricht terwijl ik dat zelf misschien niet wilde, maar puur omdat dat de verwachting is. Het is zo belangrijk om op jongere leeftijd al te weten: je hoeft het niet te doen. We hebben het steeds meer over consent en dat is goed, maar dit mag daar ook in meegenomen worden. Mochten die gevoelens nooit komen, dan kan dat en is dat helemaal oké.'