Lizzy (33): 'Pippeloen is mijn best friend. Vroeger hoorde er ook nog een doekje bij, Pippeloen en Doekje, maar dat ben ik verloren. Nu is het gewoon Pippeloen. Mijn vader heeft het beertje voordat ik geboren werd in New York gekocht en sinds ik er ben, slaap ik ermee. Ik vertelde Pippeloen altijd al mijn geheimen. Ik ben niet zo'n prater, nog steeds niet, maar tegen Pippeloen praatte ik wel. 'Vandaag was echt een rotdag,' zei ik dan. 'Pietje heeft onaardig tegen me gedaan.'

Ik nam Pippeloen ook overal mee naartoe. Hij heeft zelfs een keer op de vuilnisbelt van de McDonald's gelegen, nadat ik hem tijdens een kinderfeestje had laten liggen. Toen vonden we hem tussen het afval terug. Als ik hem op reis meenam, deed ik hem expres in mijn handbagage, want stel je voor dat mijn koffer kwijtraakte. Nu laat ik hem vaker thuis, maar als ik bijvoorbeeld een nacht wegga met mijn vriend Yuki (Kempees, red.) gaat hij mee, hoor. Als ik hem vergeet, rijden we terug. Ik kan wel zonder Pippeloen slapen, maar liever niet.

Inmiddels is Pippeloen echt aan het eind van zijn einde. Toen ik dit interviewverzoek kreeg, grapte Yuki ook: 'Misschien is dit een mooi moment om Pippeloen onder een stolp te zetten. Of om alvast een nieuwe in te werken.' Niet omdat hij het erg vindt, maar omdat er anders niets meer van Pippeloen overblijft. Ik moet elke ochtend de vulling verspreid over het bed verzamelen en terugstoppen. Er is al van alles aan- en dichtgenaaid, maar hij is gewoon versleten. Mede omdat ik ermee duim, nog steeds. Dan stop ik mijn duim in mijn mond en klem ik zijn pootje ertussen. Mijn moeder heeft van alles gedaan om me dat af te leren, pleisters, antibijtnagellak, weet ik veel, maar het bleef erin zitten.

Ze zegt ook weleens dat als je Pippeloen onder de microscoop legt, hij wegloopt. 'Wacht maar tot je straks een vriendje krijgt,' zei ze later. Inderdaad, de eerste paar nachten verstopte ik Pippeloen en duimde ik stiekem, maar uiteindelijk sloop het er toch in. Dit is gewoon wie ik ben. Ik word er rustig van. Ik pak Pippeloen soms ook als ik thuiskom na een drukke dag en dan ga ik, voordat we gaan eten, even op de bank zitten. Even ontprikkelen.

Ik heb liever niet dat anderen Pippeloen aanraken. Mijn broer of zusje gooide hem vroeger weleens in bad om mij te pesten. Nou, dan was het oorlog. Zelfs mijn dochters, Jagger is drie en Suki één, mogen er niet mee spelen. Hij is te fragiel. Laatst pakte Suki hem en zette ze haar tanden erin en hoorde ik Jagger zeggen: 'Nee Suki, niet doen! Daar mag je niet aankomen van mama.' Pippeloen is een heilige geworden in dit huis.

Ik snap best dat mensen dit lezen en denken: zij is koekoek, maar dat vind ik niet erg. Ik vind ook weleens wat van mensen. Wat wel grappig is, is dat Jagger nog een speen heeft en dat omdat iedereen het zegt, ik me af ga vragen 'of ze niet eens van die speen af moet'. Terwijl: waarom eigenlijk? Als zij daar blij van wordt. Ik ben 33 en heb nog steeds een vinger in mijn mond. Daar word ik blij van. Wat maakt het dan uit wat iemand anders daarvan vindt?'

Benieuwd naar de knuffels van de andere BN'ers? Je leest het alle verhalen in &C's meinummer die nu in de winkels ligt, of haal 'm vast hier: