Rik is privé chef in Frankrijk: 'Twee maanden lang woonde ik bij een rijke ondernemer'

Rik (32): 'Toen ik zo'n veertien jaar oud was, begon ik als afwasser bij een restaurant. Sindsdien heb ik altijd baantjes gehad in de horeca: afwasser, keukenhulp en later als kok. Ik heb een paar studies geprobeerd, maar nooit afgerond. Ik ging altijd terug naar waar ik het beste in was: de horeca. 

Zo'n jaar geleden kreeg ik een appje van een vriendin. Ze vroeg of ik interesse had in een klus als privé chef. Ze zei: 'Hij heet Niklas, hij is 37 jaar, heeft restaurants over de hele wereld en het is een skinny, white dude.' Dat was alles wat ik over hem wist. Ik vond het spannend: ik had zoiets nog nooit eerder gedaan. Ik deed soms privé catering, maar nog nooit was ik in iemands omgeving gekomen om daar voor een langere tijd te wonen en koken. Uiteindelijk nam ik zelf contact op met Niklas. Ik wilde weten wat ik moest meenemen, of hij een lijst van zijn keukenapparatuur wilde maken en of hij foto's van de keuken kon sturen. Hij antwoordde alleen: 'Neem je messen mee, dat moet voldoende zijn.'

Lees ook: Linda Hakeboom over moeilijke band met vader: 'Met dit boek hoop ik een patroon te doorbreken'

Zonder al te veel informatie ben ik dertien uur naar Zuid-Frankrijk gereden. Toen ik bij het adres aankwam, stond ik voor een groot hek met een enorm chateau en een fontein in het midden van de tuin. Er waren zelfs garages met old timer Mercedessen erin. Het was ongelooflijk luxueuze en anders dan ik had verwacht. Ik kon het bijna niet geloven. Toen Niklas kwam aangereden, spotte ik geen 'skinny, white dude' maar juist een forse, donkere man. Bleek dat mijn vriendin dacht dat het om zijn zakenpartner ging. Met een nog natte zwembroek aan stapte hij bij mij in de auto. Ik had hiphopmuziek op mijn speaker staan en Niklas zei gelijk: 'Wij gaan vrienden worden.'

Als ik in Frankrijk ben, woon ik in het chateau bij Niklas. De eerste keer was dit voor een maand, de afgelopen keer voor twee maanden. Op de dagen dat ik werk - zo'n twee tot vier dagen in de week - sta ik om acht uur 's ochtends op. Ik ga dan naar de keuken en bereid het eten voor, zodat ik om tien uur met hem kan sporten. Dat is overigens niet verplicht, dat vind ik zelf heel leuk. Niklas wil graag een gezondere levensstijl, dus laat nu vaak een personal trainer komen in zijn privé gym. Na de training ga ik terug naar de keuken om het eten af te maken en de tafel voor ons drieën te dekken. Als ik kook, eet ik altijd gezellig met Niklas - en zijn eventuele gasten - mee. Na de lunch maak ik nog een proteïne shake voor hem. Om vijf uur doen we nog nog een sportsessie, en om zes á zeven uur 's avonds is mijn werkdag klaar. Mijn taken zijn dus alleen boodschappen doen en de lunch bereiden. In de avond doen Niklas en ik waar we zin hebben: we gaan naar een privéstrand, chillen in de sauna, zwemmen een beetje, gaan Netflixen, openen een wijnfles of luisteren muziek. Inmiddels is hij echt een vriend geworden van mij.

Gerecht van Rik: salade met rucola, drie soorten tomaat, radijsjes, gerookte buratta en pesto dressing.

De boodschappen doe ik aan het begin van de week met zijn creditcard. Hierin word ik erg vrij gelaten. Zijn enige wens voor gerechten is dat hij geen snelle koolhydraten of toegevoegde suikers wil. Dezelfde recepten maak ik eigenlijk nooit, dus om continu nieuwe inspiratie op te doen eten we vaak in restaurants. Hij neemt me mee naar locaties waar hij het eten goed vindt, zoals de stad San Sebastian in het noorden van Spanje, of restaurant Elkano.

Lees ook: Dewi's dochter overleed bijna nadat ze poep in het vruchtwater inademde: 'Haar longen zaten vol'

Een gerecht dat me bijstaat, was eentje die ik maakte toen er een sommelier - en tevens een vriend van Niklas - langskwam. Ik maakte spatchcock butterflied chicken met lemon pepper, en de sommelier had een fles natuurwijn geopend. Het was een echte ervaring: we grapten erop los en de kip was heerlijk, al zeg ik het zelf. Dat Niklas iets niet lust, komt trouwens niet vaak voor. Hij zal dit ook nooit rechtstreeks zeggen. Daarom houd ik zijn gezichtsuitdrukking in de gaten wanneer hij iets proeft. Slechts een of twee keer heb ik gemerkt dat hij iets zei wat erop kon duiden dat hij het eten niet lekker vond, maar hij eet het altijd op.

Gerecht van Rik: spatchcock lemon pepper chicken van de barbecue.

Als Niklas me vraagt om naar Frankrijk te komen, kan ik zelf aangeven of ik tijd heb. Ik heb geen vaste baan hier, maar doe veel losse klussen, zoals catering of meedraaien in restaurants. Je moet Niklas' werk zien als een freelance opdracht waar ik voor de gehele klus een bedrag krijg, niet per uur. Het bedrag dat ik krijg heb ik vooraf bepaald, nadat internet me vertelde wat normaal was in die branche. Voor de rest betaal ik bij hem geen huur, geen kosten voor het eten en is hij ook diegene die onze leuke uitjes en hotelovernachtingen betaalt. Laatst wilde hij bijvoorbeeld zijn vriendin in Londen bezoeken. We zijn toen samen naar Parijs gereden, hebben daar een aantal dagen doorgebracht, en hij vloog uiteindelijk door naar Londen. Ik mocht blijven, all expenses paid for, totdat hij terugkwam en we samen weer naar huis reden. Erg gezellig.

De hele ervaring verschilt erg van wat ik van een klus als privé chef had verwacht. In plaats van high end, haute cuisine recepten maken voor een rijke, arrogante familie, maak ik smaakvolle comfortfood voor een vriend. Zo voelt het ook: ik zie het niet als een baan in loondienst, maar als een vakantie met een vriend waarbij ik het eten regel. Ik besef me elke keer weer dat ik erg geluk heb.

Gerecht van Rik: frittata met asperges, kastanje champignons, aardappel, Parmezaanse kaas, Italiaanse kruiden en geroosterde cherry tomaten.