James Worthy over scrotox: 'Volgens de chirurg hoeft mijn balzak er niet zo bij te hangen'

De mail van de chirurg was een hoopvolle mail. Hij schreef dat hij mij wel kon helpen en nodigde me uit voor een oriënterend gesprek. In de wachtkamer ruikt het naar wierook en angstzweet. Achter de balie zit een vrouw met opvallend grote lippen. Haar lippen lijken op twee van die rode halvemaansnoepjes van Haribo.

De deur gaat open. De plastisch chirurg is een knappe man. Hij ziet eruit alsof hij goed is in hockey en op vakantie gaan. Hij lacht een verblindende lach mijn richting op. Zijn tanden zijn witter dan de koelkastdeur nadat onze schoonmaker is geweest.

'Een tijdje geleden las ik je artikel. Het was een komisch artikel, maar luister naar mij. Ouder worden is misschien geen keuze, maar schoonheid wel. De balzak hoeft er niet zo bij te hangen. Scrotox is ook helemaal niet duur.' 'Scrotox?' vraag ik. 'Ja, scrotox. Dat is botox die we in je scrotum spuiten. Zie het als het strijken van je ballen.' 'Het strijken van mijn ballen? Sorry, maar ik heb geen tafelkleed tussen mijn benen hangen.' 'Rimpels verdwijnen, een ongekend gladde balzak blijft achter.'

'Dat glad hoeft van mij niet zo. Ik heb ook niets tegen de rimpels. Ik vind die rimpels juist wel schattig. Het gaat mij meer om het hangen. Het begint bijna op bungeejumpen te lijken. Mijn ballen springen af en toe gillend richting mijn enkels. Soms hangen ze zo erg dat ik niet meer het gevoel heb dat mijn balzak bij mijn lichaam hoort.'

'Veel wielrenners doen het ook. Die zeggen dat het tegen overmatig zweten helpt,' zegt de chirurg.

'Om eerlijk te zijn vind ik zweten leuker dan wielrennen. Zweten is gewoon een natuurlijke reactie, toch? Zo verkoelen we ons lichaam. Waarom zou ik mijn hersenen willen overrulen?'

'Het draait dus grotendeels om het hangen? Om het verlies van elasticiteit?'

'Precies. Vroeger droeg ik nog weleens boxershorts, maar dat kan nu niet meer. Soms hangt er gewoon een verdwaalde bal uit een pijp. Ik mag dus geen boxershorts meer dragen van mijn zoon. Hij stond een keer achter me tijdens het tandenpoetsen en toen zag hij een bal uit mijn boxershort hangen. Hij vond mijn bal op een glurende buurman lijken.' 'Ik kan je helpen. Laat me je helpen,' zegt de chirurg. 'Ik weet het niet. Het voelt zo onnatuurlijk. En ondankbaar ook. Mijn zoon woonde vroeger in deze balzak. Ons wondertje woonde hier,' zeg ik, terwijl ik naar mijn gulp wijs.

'Ja, dus?' 'Dingen die in het verleden wonderen verrichtten, mogen later toch wel hangen? Daar hebben die dingen simpelweg recht op.' 'Het oog wil toch ook wat?' vraagt de chirurg. 'Maar het hart heeft al genoeg, meneer.'