Anna Karolina #217: 'Anna krijgt haar zin'

'Anna, slaap je?'

Haar lijf ligt bewegingsloos met de rug naar me toegekeerd. Haar heupen steken omhoog en wakkeren mijn verlangen nog heviger aan. Ik heb haar zo gemist. Ze weet half niet hoe ik mezelf verloren heb aan haar.  Heel langzaam, als een zwarte panter dat gefocust is op zijn prooi, ga ik naast haar liggen en duw mijn neus tussen haar haren. Ik snuif de kokosachtige warme geur op en voel nog steeds aan mijn harde, die met de seconde ongeduldiger wordt.  'Schatje, ben je wakker?' Ik hoor een zacht gekreun en voel hoe haar lijf zich in beweging zet en mijn kant opdraait. Als een lome waaier opent ze haar ogen en kijkt ze me dromerig aan. Haar blik is zwoel en zacht.

'Ik slaap, Damir. Wat is er?'

Ik druk mijn kaken tegen elkaar bij het horen van de naam, maar weet dat ze half wakker is en zich totaal niet bewust van het feit dat ik haar zonet nog gevraagd heb de naam niet meer te gebruiken. Vreemd genoeg voelt de naam ineens niet zo gek aan. Door mijn gemillimeterde kop lijk ik juist weer dichter bij het verzonnen personage dan daarvoor. Er is iets veranderd. Er heeft een shift plaatsgevonden in mijn brein. Ik voel me geil en bruut. Het idee dat ik voorzichtig moet zijn met Anna maakt me alleen nog maar gretiger naar haar alles.  'Ik wil je.' Ik kus haar op haar lippen en voel de hare zich vastkleven aan de mijne. Als een aangewakkerd vlammetje komt ze overeind en kijkt ze me glimlachend aan.

'Ik wil je ook. Ik wil je zo graag.'

Ze begint nu diep in en uit te ademen en ik zie hoe haar borsten speels bungelen onder haar transparante witte jurkje. Zachtjes omvat ik er een met mijn hand en druk er een beetje in. Met mijn wijsvinger en duim knijp ik net hard genoeg in haar tepel om haar te doen happen naar adem. Ze gooit haar haren naar achteren en ik zie hoe haar lijf zich klaarmaakt voor meer. Het grote witte verband dat over haar behandelde wond loopt herinnert me aan haar kwetsbaarheid, maar doet me niet stoppen en ik kus haar nu met meer kracht en agressie. Ze kan me aan. Ze heeft me altijd al aangekund. Ze kust me terug en vouwt haar armen om mijn nek heen. 

'Fuck, waar is je haar?' Ze deinst terug en kijkt onderzoekend naar me.

'Weg.'

'Waarom?'

'Ik was er klaar mee.' Ze knipt het lampje op het nachtkasje aan en kijkt me met toegeknepen ogen aan. Even is haar blik hard en calculerend, maar al snel zie ik de zindering en vullen haar irissen zich me gouden lichtjes.

'Mooi. Mag ik?'

Ze reikt met haar hand en glijdt over mijn kop. 

'Hoe voelt het?'

'Lekker.'

Onze blikken kruisen elkaar. Ze schuift haar jurkje omhoog. 'Ik wil je voelen. In me.' Ik toon haar mijn verrezen lid en zie hoe haar ogen groter worden. Als door een magneet aangetrokken slurpt ze haar mond om mijn eikel heen en begint ze te zuigen. 'Niet doen schat, niet zo, ander kom ik klaar.' Ik sta op springen en span al mijn spieren in mijn lijf aan in de poging mijn ontploffing uit te stellen. 'Ik maak je alleen maar een beetje nat voor mezelf schatje.'  Ze lacht breed en de aanblik van haar mond maakt me gek. Ik grijp haar bij haar hals en trek haar naar me toe. Ze kust me vol hartstocht en kruipt als een katje op mijn schoot. En dan, heel langzaam, centimeter voor centimeter, laat ze zichzelf gloeiend en bonzend, zakken op me. Een extase dendert door mijn lichaam. Ze maakt me gek. Zoals altijd maakt ze me hondsdol gek. Ik pak haar bij haar heupen vast en beweeg rustig mee. Ik weet dat het voorzichtig moet, maar ik wordt gek van begeerte naar haar alles. Ik wil haar hard en duw mijn erectie gestaag diep in haar. 

'Ben je okay? Voelt dit goed?', hijg ik in haar oor.

'Ga door, oh, alsjeblieft, ga door.'

Wordt vervolgd.