Ik heb niet eens zin om naar buiten te gaan. De mensen zullen anders naar me kijken. Ik weet het zeker. Alleen dat woord al. Zakken. Het betekent afdalen. Naar een lager punt gaan. Shit, ik heb alleen maar een paar keer A, B, of C aangekruist waar ik D had moeten aankruisen. Dat is alles.

De deurbel gaat. Ik kijk uit het raam en zie mijn beste vriend staan. Hij zit op de fiets die we vorige week nog van een junk hebben gekocht. 

'Ik begrijp dat je verdrietig bent, maar mij kan je nooit laten zakken. De zon schijnt, vriend. Pak je zwembroek en een handdoek. Dit gaat jouw zomer worden,' schreeuwt hij. Ik geloof hem niet, maar ik wil hem wel geloven. 

Met een halve liter gele gel in mijn haar spring ik bij hem achterop. Mijn beste vriend ruikt naar zonnebrand en blind vertrouwen. We fietsen door straten en langs terrassen. Niemand kijkt anders naar me. Dat ontroert me. Ik heb iedereen teleurgesteld, maar ik zie geen teleurstelling als mensen naar me kijken. Ze zien gewoon een jongen in een net iets te grote zwembroek. 

Het is druk in het buitenzwembad. Op het gras is geen plek meer voor twee handdoeken, dus leggen we onze handdoeken op elkaar. We rennen naar het diepste zwembad. We rennen zoals alleen tienerjongens kunnen rennen. Niets houdt ons tegen. Onze hoofden zijn vrij en onze voeten licht. Dichter bij vliegen komen mijn vriend en ik nooit meer. Onderweg zien we alleen maar gelukkige mensen. De zon schijnt. Overal staan radio’s en barbecues. Baby’s met hoedjes op kruipen door het warme gras. 

Hand in hand rennen we richting het zwembad. We rennen tot we geen grond meer onder onze voeten voelen. We zweven door de lucht. Onder ons wacht het koude water op ons. Mijn vriend had misschien toch gelijk. Dit gaat mijn zomer worden. 

Ik lig op mijn handdoek en zie Nina aan komen lopen. Ik ben al zeker twee jaar verliefd op Nina. Ze draagt een rode bikini en mijn complete wereld op haar schouders. Ze is anders dan andere meisjes. Ze is te mooi voor make-up en haar ogen maken me rustig. 

'Hoe gaat het met je?' vraagt ze, voordat ze op mijn handdoek gaat zitten. Ze tikt met haar rechterarm mijn linkerknie aan. Mijn knieschijf verandert vrijwel direct in een gouden medaille.

'Nu gaat het beter,' zeg ik. 

'Ik ben ook gezakt. Maar we zijn gelukkig samen gezakt.'

Ik kijk naar de zon en bedank haar. Teleurstelling duurt minder lang in de zomer. Spijt duurt minder lang in de zomer. De zon is in feite een bijzonder warme gum. 

Nina kijkt naar me. Ik ben nog nooit zo kalm geweest.

De zomer is nu al geslaagd.