Anna Karolina #317: de meest donkere nacht - deel 4

Ik kijk naar de vrouw waar ik van houd, en de twee vrouwen waar ik ooit genegenheid voor heb gevoeld. Nooit hab ik kunnen bedenken dat ik me nu in deze positie zou bevinden. Van geen één kan ik inschatten wat ze van plan is.

Dat Anna daar zo dicht tegen Alejandro aan staat, doet mijn geloof in ons wankelen. Het is onmogelijk! Het kan niet zo zijn dat ze binnen een paar dagen zoveel gevoel voor die klootzak heeft ontwikkeld, dat ze hem boven ons zou verkiezen?!

'Stelletje amateurs. Blijf staan nu. We gaan voor eens en voor altijd dit hele gedoe oplossen.' Gregor stapt als Don Corleone himself op ons af en houdt zijn wapen op ons allemaal gericht.

'Ben benieuwd wat jij allemaal te vertellen hebt,' de stem van Chef klinkt nu achter ons. Ze lopen elkaar tegemoet, en wij allen kijken elkander vragend aan. Waar zijn we in beland? Het is duidelijk een vete tussen de twee, waar wij ons letterlijk en figuurlijk tussen bevinden. Zij hebben ons gebruikt voor het spel waar wij niet eens in mee wilden spelen.

Door hun allebei zijn we ingeschakeld om de ander te elimineren, maar misschien is wegspringen nu het enige juiste dat we kunnen doen. Geen haar op mijn hoofd om mijn leven en mijn toekomst op te offeren voor een persoonlijke vendetta tussen die twee mannen.

De stem van Chef vervolgt: 'Ik weet dat jij verantwoordelijk bent voor de dood van mijn vrouw. Het moment is aangekomen, het moment waar ik al jarenlang naar toeleef.'

Hij lost een schot, maar deze vliegt rakelings langs Gregor die zich bukt. Dan schiet Gregor terug en een kreet klinkt.

'Sasha!' gilt Isabella uit.

De ogen van Gregor staan duivels van woede.

'Sterven zul je serpent. J-Jij hebt ervoor gezorgd dat ik niet meer helder na kon denken. Je hebt me zwak gemaakt. Denk je dat ik al die tijd niet heb geweten dat je hart een ander toebehoort? Ingeschakeld door dit zooitje ongeregeld. Schaam je Damir, schaam je. Jij bent geen echt kerel. Jij wist dat deze vrouw van je hield, en hebt haar voor de leeuwen gegooid.'

Radeloos kijk ik naar het gezicht van Sasha dat haar blik op de mijne laat hangen en langzaam weg lijkt te zakken. Het is juist. Ik heb haar zijn armen in geduwd. Het leek me een goed plan om Gregor af te leiden door liefde op hem af te sturen. Ik ben zelf een man en ken onze zwakte. Het kon niet anders dan dat hij zou vallen voor de bloedmooie Sasha. Maar nooit heb ik er rekening mee gehouden dat ik haar de dood instuurde. Als een tamme prooi dat op mijn vertrouwen een stap heeft gezet richting haar noodlot komt ze nu tot haar tragische einde.

Ik voel dat dit precies is wat ik aan het doen ben met Anna. Het is egoïstisch om te denken dat ik de keuze heb om haar lief te hebben, en een leven met haar aan te gaan. Door met mij samen te zijn breng ik haar alleen maar in gevaar. Maar dat geldt ook voor die klootzak van een Alejandro.

Het enige wat ik nog moet doen is zorgen dat ze hier vrijkomt. Ze moet een mooi leven krijgen, een leven dat ze verdient. En ook al dacht ik voor heel even dat ik de juiste persoon voor haar was, nu pas besef ik me dat ik dat totaal niet ben.

Ik zie hoe Anna zich hard vastklampt aan Alejandro en haar hoofd afwendt van Sasha. Het doet er niet meer toe wat ik voel en vind. Ze zal het nooit begrijpen, maar dat is ook slechts van secundair belang.

Ik vang de starre blik van Alejandro en knik naar hem. Hij perst zijn kaken op elkaar en krult zijn rechtermondhoek omhoog op het moment dat hij zijn arm vaster om het lijf van Anna slaat. Deze man gebruikt haar alleen maar om mij te pakken. Nooit zal ik geloven dat hij überhaupt tot staat is om iets te voelen.

Zonder nog verder na te denken laat ik mezelf vallen, ik rol over de grond en ik schop tegen de broze knieën van Gregor. Hij slaakt een pijnlijke kreet. Het wapen valt uit zijn handen, recht in de mijne. Ik richt het op Anna en Alejandro en vertrek mijn gezicht.

'Wegwezen jullie twee, ik wil jullie nooit meer zien! Oprotten!' brul ik uit. Wordt vervolgd.