Begrijp me niet verkeerd, ik hou van geld. Ik hou van geld omdat het mogelijkheden creëert. Ik hou van geld omdat je niet zonder kunt. Ik hou van geld omdat het obstakels wegneemt. Ik hou van geld omdat het je leven leefbaar maakt. Maar als ik eerlijk ben, erger ik me steeds vaker aan de manier waarop de rijken rijker worden en de armen armer. Als je lang over geld, kapitalisme en de manier waarop 'betalen voor alles' normaal is in onze samenleving gaat nadenken, word je goed sip. Je zou kunnen zeggen: Carmen, kom op, zo is het nou eenmaal, dingen kosten geld en mensen moeten geld verdienen. Ook de mensen die al veel hebben. En daar zou ik me bij neer kunnen leggen. Het is inderdaad 'nou eenmaal zo' en mijn geklaag in een column gepubliceerd in een niet-gratis tijdschrift vol reclame gaat daar precies geen reet aan veranderen. Maar waar ik me steeds minder bij neer kan leggen, is dat andere 'gewone' mensen me ook steeds vaker geld afhandig proberen te maken. Het zijn niet alleen maar de grote merken, bedrijven, winkels en overheden die munten uit mijn beurs proberen te jatten. Nee, elke minuut die ik op bijvoorbeeld Instagram doorbreng, draait nu om het leegtrekken van mijn bankrekening. En het wordt steeds slinkser, want mensen voelen de inflatie hard in hun portemonnee en gaan niet zomaar meer elk troepje dat jij aanprijst kopen. Dus wat je nu ziet zijn je favoriete, voorheen wholesome influencers die een gevoelig verhaal lijken te vertellen of een hyperpersoonlijke anekdote delen om die vervolgens te eindigen met #partner #randomzeep-merk #stomspijkerbroekenmerk. En het maakt alles wat ze daarvoor zo 'dapper' hebben gedeeld in één klap waardeloos. Nogmaals, ik hou van geld, ik weet hoe heerlijk het is om het op je bankrekening gestort te krijgen. Ik snap dat zelfs de meest integere persoon die ik op social media volg de kachel moet laten roken. En toch schuurt het steeds vaker, de manier waarop de een aan z’n geld komt ten opzichte van de ander. En ik weet precies waarom. Ik hou van eerlijk, van recht-in-mijn-gezicht. Vreemd genoeg vind ik zo’n sponsordeal die wordt verpakt als integer verhaaltje over onzekerheden of body positivity veel erger dan wanneer iemand gewoon eerlijk zegt: 'Hoi, kijk, ik heb een mooie deal met dit merk, zo chill – hier is een kortingscode, doei.' We zijn allemaal gepokt en gemazeld door een pandemie, alles is opeens reteduur, mensen liggen krom voor boodschappen, huur en benzine, de verschillen tussen bevolkingsgroepen die het goed hebben en de mensen die het slecht hebben waren nog nooit zo groot – wees op z’n minst eerlijk over wat je aan het doen bent.

Het kapitalisme omwerpen gaat ons niet lukken, maar vaker hardop 'nee' en 'hier trap ik dus echt niet in' zeggen wanneer je op het punt staat om iets onnodigs aan te schaffen geeft net zo’n lekker gevoel als het in ontvangst nemen van weer zo’n duur postpakket van #stomspijkerbroekenmerk.