'Fuck de spontaniteit. Ik heb seks'

Op een gortig bord staat in hanenpoten geschreven: Isla der Verslonzing. Hij vraagt: ‘Wanneer zijn we voor het laatst op een date geweest?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Waarom geven we elkaar geen massages meer?’ Het antwoord is natuurlijk simpel. We zijn nogal afgeleid geweest. De strategieën van vroeger, go with the flow, we spreken liever spontaan af, lekker in het moment, werken niet meer. En nu zijn we eigenlijk Tom Hanks en die volleybal in Cast Away geworden. De zee der verantwoordelijkheden heeft ons uit elkaar gedreven ‘Wilson!! Where are you?! Wilson!’

‘Hallo,’ denk ik, ‘dit is de man waarop ik zo verliefd werd dat ik niet meer kon praten.’ (Ik! Niet meer praten!)  En dus maken we een plan. We komen uit op twee dates per week (thuisdates tellen ook), negentig minuten praten over praktische zaken en minimaal 2 keer seks per week. We maken een lange lijst met ideeën voor dates: een wijntje drinken bij de aankomsthal van Schiphol, Hello Goodbye style. Gamen op de Nintendo Switch (oké, misschien werkt deze niet voor iedereen), maar wat dacht je van elkaar binnen 30 minuten tekenen en de mooiste tekening wint een sexy massage? 

Verder zijn er genoeg steamy spellen zoals let’s talk about it van Esther Perel. Of je kunt een duik nemen in de wereld van de tantra. Wil je de romantische route op gaan? Check dan een bordspel zoals Paris: La Cité de la Lumière. En let me tell you people, haha: it works like a charm. 

En natuurlijk kun je nog steeds zeggen, maar de spontaniteit dan? 

Waarop mijn antwoord is: fuck de spontaniteit. Ik heb seks.