Een terugkerend issue bij deze posts: koppels die het niet eens zijn over financiële uitgaven. Het is bizar om te zien dat geld (even los van moeten dealen met schrijnende armoede) een relatie zo kan opfokken. Ik las onlangs het verhaal van een jonge vrouw die fulltime thuisblijfmoeder is. Haar man werkt fulltime en geeft haar zakgeld. Het zakgeld is echter net genoeg voor boodschappen. Als ze iets anders wil kopen, moet ze hem om toestemming vragen. Hij verdient royaal, maar beknibbelt graag op uitgaven voor zijn vrouw en kinderen. Zichzelf trakteert hij wel graag op het beste van het beste. Mijn eerste reactie: de jaren vijftig willen hun ongezonde familiestandaarden terug. En: hallo, waar is zíj mee bezig? Waarom stemt zij hiermee in? Het is makkelijk om in een 'domme trut'-kramp te schieten bij het horen van dit soort verhalen, ik moest mezelf echt even terugfluiten en beseffen dat er nou eenmaal nog altijd veel vrouwen zijn die (misschien tegen hun zin in, misschien omdat ze denken dat het niet anders kan) vastzitten in dit soort situaties. En er zijn natuurlijk ook genoeg gezinnen waarbij het prima werkt, zo’n verdeling.

Maar wat ik echt niet wil doen is wéér de rol van de man hierin vergeten. Zij heeft hem niet in het stichten van een gezin gelokt. Hij is geen slachtoffer. Het feit dat hij fulltime aan het werk kan zijn en thuiskomt in een schoon huis met schone kinderen, wordt volledig mogelijk gemaakt door zijn vrouw die thuis fulltime aan het opvoeden en schrobben is. Zij maakt het mogelijk. Waarom zou je je vrouw dan zo 'kort' en 'klein' houden met wat armetierig zakgeld?

Als feminist vergeet je misschien weleens dat onbetaald werk ook werk is. Vaak ook nog eens werk dat je geestelijk evenzeer kan opbreken als een rotklus aan de Zuidas. Het is makkelijk om te klagen dat vrouwen hun eigen shit moeten kunnen betalen en een stuk moeilijker om hardop te durven zeggen dat mannen best minder zouden kunnen werken en een gelijkwaardig deel van het huishouden en de opvoeding op zich moeten nemen. In plaats van 'zij maakt het mogelijk' wordt het dan 'wij maken het mogelijk'.

Feminisme draait voor mij honderd procent om gelijkwaardigheid in plaats van elkaar aftroeven, maar dat betekent wel dat er van beide partijen inzet wordt verwacht. Vrouwen, als je jezelf niet als fulltime huisvrouw ziet, laat het dan ook niet zover komen, trek je bek open en vul je eigen rekening. Mannen, besef dat bij het stichten van een gezin meer van je verwacht wordt dan mokkend je portemonnee trekken voor het uitdelen van wat zakgeld. Wees geen giftige lul die z’n partner als personeel behandelt. Voed op, maak schoon, participeer. En belangrijk: waardeer wat meer.