The liking gap: mensen vinden jou blijkbaar leuker dan je denkt

Een onderzoek van de Yale University toont namelijk aan dat we continu onderschatten hoeveel andere mensen ons mogen en genieten van ons gezelschap. Bij lange of korte gesprekken, dikke of dunne vriendschappen, het maakt allemaal niets uit: telkens blijken we te denken dat de andere persoon ons minder mag dan wij hen. Telkens weer In de studie werden de relaties tussen kamergenoten op campus bijgehouden over een tijdsspanne van een jaar. De onderzoekers namen vijf momenten in het jaar waarop ze aan de betrokken personen vroegen hoe erg ze hun kamergenoot mochten, en hoe erg zij dachten dat de ander hen mocht. En ja hoor: telkens weer werd gedacht dat zij de ander leuker vonden dan andersom.

Lees ook: Vanessa is privédetective: 'Ik betrapte twee vreemdgaande bejaarden in de duinen' Grotere groepen Een andere studie, waar onderzoekers van Harvard en Pennsylvania University aan meewerkten, toont aan dat precies hetzelfde gebeurt in groter groepsverband, denk aan projectteams of vriendengroepen. Mensen schatten zichzelf gemiddeld lager in dan de rest, en denken dat zij het minst geliefd zijn uit de hele groep. 

Waarderingskloof Dit verschijnsel noemen we de waarderingskloof, of dus - daar is-ie weer - the liking gap. De kloof komt vooral voor bij leeftijdsgenoten en hij ontstaat doordat groepsgesprekken en teaminteracties ons vaak onzeker maken over waar we staan ten opzichte van anderen. Als gevolg hiervan gaan we van het ergste uit. 'Ik praatte veel te veel' of 'ze denken nu vast dat ik heel verlegen ben' zijn dan gedachten die bij ons op kunnen komen. We focussen ons vooral op de negatieve aspecten van de indrukken die we achter hebben gelaten, en daarom maken we een verkeerde inschatting.

Eigenlijk komt het er dus op neer dat we onszelf te weinig credits geven, en we elkaar als mensen allemaal een flink stuk leuker vinden dan we denken. We zeiden het al: lief toch?