Perspraat: 'Mijn dochter en ik verbleven vijf weken in het ziekenhuis'

Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling. Dus ook over de schade daar beneden, de meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Sammie.

Naam: Sammie Leeftijd: 27 jaar Waar ben je bevallen: ziekenhuis Wanneer: 2022 Van wie: een dochter Hoeveelste kind: de tweede Aantal hechtingen: vijf Instagram: @mamavantweelichtjes

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'Ik ben met 32 weken bevallen, dus daar is best nog wat aan vooraf gegaan. Toen mijn vliezen werden gebroken is mijn dochter binnen een half uur geboren, maar in totaal heeft de bevalling 46 uur geduurd. Dat is vanaf het moment dat ik de eerste regelmatige weeën kreeg en naar het ziekenhuis ben gegaan. De weken daarvoor was ik al meerdere dagen opgenomen geweest. Ik heb toen weeënremmers en longrijping gekregen in verband met een dreigende vroeggeboorte.'

Hoe heftig waren de weeën? 'De eerste weeën heb ik 'ontkend' en ik heb gedaan alsof het gewoon buikpijn was. Tot mijn moeder zei dat het wel écht regelmatig leek, een beetje zoals zij haar weeën herinnerde. Om te bewijzen dat het niet zo was, heb ik de timer gepakt en kwamen ze helaas toch elke drie minuten. Ik had een cerclage en er werd steeds gezegd dat als de bevalling op gang was, ik bloedverlies zou hebben, en dit was niet zo. Voor de zekerheid heb ik het ziekenhuis gebeld en zij wilden dat ik die kant opkwam.

Ik verwachtte dat ik hooguit een nachtje per observatie moest blijven, maar na een tijdje kreeg ik flink wat weeënstormen waarbij ik niks anders kon dan op mijn zij liggen. Uiteindelijk zakten de weeën steeds weer en zette het niet door. In eerste instantie was dat goed, omdat ik pas 32 weken zwanger was, maar na twee dagen op en af raakte ik enigszins uitgeput. In het ziekenhuis maakten ze zich ook zorgen om mijn kindje, omdat het natuurlijk hartstikke heftig is om die weeën op te vangen. Uiteindelijk kreeg ik weeënopwekkers en na de derde dosis hebben ze mijn vliezen gebroken.'

Lees ook: Perspraat: 'Die coronatest vond ik nog erger dan weeën'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Dat het zo lang ging duren. Vanaf dat ik binnenkwam in het ziekenhuis werd er steeds gezegd dat ik waarschijnlijk binnen een paar uur zou bevallen.'

Wat schreeuwde je tijdens de bevalling? 'Tussen het persen door wilde ik vooral heel veel water drinken, dus ik heb heel vaak om een glas water gevraagd. Oh en ik heb vaak 'niet doen, niet doen' geroepen wanneer de gynaecoloog ging toucheren. Dat was zó pijnlijk.'

Wie kon jij wel schieten? 'Ik werd boos op de gynaecoloog, omdat ik dacht dat ze zonder het te zeggen, was begonnen met inknippen. Later bleek dat mijn dochter te zijn die haar hoofd omdraaide. Ik had gehoord dat als het te lang zou duren ze zouden knippen, en het voelde alsof alles openscheurde toen ze haar hoofd bewoog op dat moment.'

Werd je bevalling vastgelegd? 'Een verpleegster heeft schuin achter mij gefilmd. Ik hoefde niet alles tot in detail te zien, maar ik vond het fijn om alles terug te kunnen kijken.'

Wie stonden er naast je tijdens de bevalling? 'Twee verpleegkundigen, de gynaecoloog en mijn vader. De vader van Lumi kon niet bij de bevalling zijn, omdat het niet goed ging met hem. Hij kampte met een trauma van onze eerdere vroeggeboorte, onze zoon Bodhi is een aantal jaar geleden een week na de geboorte overleden. Een hele verdrietige situatie voor ons beiden, maar op dat moment het beste. Mijn vader is meegegaan en uiteindelijk is hij twee dagen bij mij gebleven in het ziekenhuis. Mijn schoonmoeder was er ook de eerste dag.

Eerst voelde het ongemakkelijk om mijn vader mee te nemen, maar uiteindelijk was het superfijn. Hij hield mijn hand vast en wist precies wat te zeggen om te helpen. Hij heeft ook de navelstreng door mogen knippen. Verder stond een heel team artsen klaar in de ruimte vóór mijn kamer. Daar wachten ze dan met onder andere de couveuse en beademing om een vroeggeboren kindje snel te kunnen helpen met welke ondersteuning nodig is.'

Wat is je 100 procent meegevallen aan de bevalling? 'Het was aan de ene kant natuurlijk vervelend dat de weeën niet goed doorzetten, maar ik heb daardoor wel veel kunnen slapen tussendoor en de tijd gehad om aan het idee te wennen dat ik aan het bevallen was. Verder mocht mijn dochter een paar minuten bij mij blijven liggen na de geboorte. Dat vond ik ontzettend bijzonder, omdat mijn eerdere kindje na één aanraking al weg moest worden gehaald. Dit was met 26 weken zwangerschap, dus dat was natuurlijk wel een hele andere situatie.'

Welk item was overbodig in je vluchtkoffer? 'Alles voor de baby, want zelfs kleding in maat 48 was veel te groot. Ook luiers in maatje prematuur en doekjes hebben ze in het ziekenhuis genoeg.'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Na de OK had ik ontzettend veel honger. Ik heb beschuit met muisjes gegeten en een paar boterhammen met pindakaas.'

Lees ook: Perspraat: 'Het persen vond ik verschrikkelijk, er kwam helemaal geen oerkracht vrij'

Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling? 'Het was nogal beurs. Mijn placenta moest 'losgetrokken' worden en mijn cerclage werd met een eendenbek en schaar verwijderd tijdens mijn eerste weeënstorm. Later bleek ook nog eens dat die cerclage er nog voor de helft inzat. Uiteindelijk heb ik een maand in een rolstoel gezeten, want na ongeveer honderd meter lopen viel ik na een paar weken nog steeds flauw. Ik was tijdens al die ingrepen liters bloed verloren.

In totaal verbleef ik vijf weken in het ziekenhuis. Na een week houdt de kraamzorg wel op, dus ik was vooral aangewezen op mensen om mij heen voor boodschappen. Gelukkig hadden we een gezinssuite met keukentje. Ik dacht dat ik me na een paar maanden weer de oude voelde, maar uiteindelijk ben ik nog steeds niet helemaal hersteld. Al heeft dat vooral te maken met alle tegenslagen die we hebben gehad. Veel ziekenhuisopnames en twee zeldzame syndromen waardoor het zorgintensief is.'

Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks? 'De eerste keer heeft lang geduurd, omdat ik daar echt niet aan moest denken door alles wat er was gebeurd. Ik denk dat ik na vier maanden weer toe was aan seks. Het heeft heel veel geduld en glijmiddel gekost om dat weer te laten werken, haha.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'Als het aan de bevalling ligt zou ik het nog eens doen, maar door alles er omheen is dat niet iets waar we nu mee bezig zijn. Gelukkig gaat het met de vader van Lumi nu supergoed en is het alles waard geweest om nu een écht gezinnetje te kunnen zijn.'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.