Perspraat: 'Het was kantje boord, ik was er bijna niet meer geweest'

Natuurlijk ben je blij dat je zwanger bent, maar dat kind moet er ook een keer uit. En daar gaat heel wat gepuf, gesteun en gepers aan vooraf. Elke week vertelt een vrouw in Perspraat over haar bevalling. Dus ook over de schade daar beneden, de meevallers en favoriete scheldwoorden. Deze week duiken we de bevalkamer in met Maxime.

Naam: Maxime Leeftijd: 26 jaar Waar ben je bevallen: ziekenhuis Wanneer: 2019 Van wie: een zoon  Hoeveelste kind: de eerste Aantal hechtingen: te weinig

Hoelang duurde de bevalling inclusief weeën? 'Zeventien uur, als ik het goed heb onthouden. Het was de bedoeling om thuis te bevallen, maar omdat ons kindje in het vruchtwater had gepoept, moesten we toch naar het ziekenhuis.'

Lees ook: Perspraat: 'Ik vind het heel sexy als ik mijn vrouw met onze baby in haar armen zie'

Wat had je liever voor de bevalling willen weten? 'Ik denk dat ik graag goed voorbereid had willen zijn op de dingen die mis kunnen gaan. Naast dat mijn baby in het vruchtwater had gepoept, heb ik heel veel bloed verloren. Het was echt kantje boord voor mij. Ondanks dat je daar op dat moment niet zoveel aan hebt, en er liever van tevoren ook niet over nadenkt, denk ik achteraf wel dat ik dan beter met de situatie om had kunnen gaan.'

Wat schreeuwde je tijdens de bevalling? 'Ik heb niet gescholden, maar ik heb wel op het einde geroepen dat ik er klaar mee was en of ze me niet gewoon konden opensnijden.'

Wie kon jij wel schieten? 'Mijn man, als hij weer eens te veel met de dokters aan het ouwehoeren was en mij niet genoeg aandacht gaf. Al viel het achteraf gezien allemaal reuze mee. Tja, hormonen hè.'

Wat is je 100 procent meegevallen aan de bevalling? 'De eerste paar uur na de gebroken vliezen en de weeën vielen reuze mee. Ik raakte wel in paniek toen het hartje van mijn zoon op hol sloeg.'

Welk item was overbodig in je vluchtkoffer? 'De druivensuiker, die zit volgens mij nog steeds ergens onderin die vluchttas. Als je op het randje van overleven zit, heb je daar echt geen zin in. Sterker nog: je denkt er niet eens aan.'

Waar had je trek in na de bevalling? 'Na twee dagen in het ziekenhuisbed snakte ik naar een broodje filet americain.'

Lees ook: Perspraat: 'Schaamte is het laatste waar je mee bezig bent tijdens de bevalling'

Hoe was het gesteld met je lichaam na de bevalling? 'Eerlijk? Het was helemaal naar de tering. Ik had een natuurlijke bevalling met een vacuümpomp als laatste redmiddel, anders werd het een spoedkeizersnede. Tijdens de pomp werd ik geknipt en na de bevalling zijn ze 1,5 uur bezig geweest met hechten. Door het blijvende bloedverlies lukte dat niet goed. Ik ben in totaal 3,5 liter bloed verloren. De eerste paar dagen moest ik in het ziekenhuis blijven tot ik voldoende bloed had opgenomen.

Daarna heb ik thuis nog vijf weken op bed gelegen om te herstellen. In de eerste week moest ik twee keer terug naar het ziekenhuis. De eerste keer voor te vroeg opgeloste hechtingen - hallo groot gapend gat - en de tweede keer voor een vriendelijke infectie die even in dat gat was komen kijken. Was ik nog effe een ontsteking rijker na alle ellende die ik al had gehad. Als klapper op de vuurpijl kreeg ik net als de meeste oma's in ons appartementencomplex drie keer per dag wondverzorging. Na twee weken was ik daar zo klaar mee dat ik het zelf ben gaan doen.'

Hoelang duurde het voor je weer toe was aan seks? 'Pfoe, geen idee. Je kunt je misschien voorstellen dat het heel lang heeft geduurd. Te lang als je het aan mijn man zou vragen, haha.'

Eens maar nooit weer of kom maar door met de volgende? 'De eerste maanden dacht ik: eens en nooit meer. Dat had alles te maken met het feit dat ik bijna mijn man met onze baby had moeten achterlaten. Al moet ik zeggen: als ik er nu aan denk en zo'n kleine baby ergens zie liggen, beginnen mijn eierstokken toch weer te rammelen.'

Wil jij ook jouw bevallingsverhaal delen? Vinden we leuk, klik hier om mee te doen aan Perspraat.