Maartje (42): 'Er is meer in het leven dan alleen maar werken en geld verdienen. Het is een proces geweest waarbij ik langzaam tot dit inzicht kwam. Mijn baan bij de beroepsbrandweer zegde ik twaalf jaar geleden op omdat ik de opleiding tot holistisch therapeut ging volgen. Daarna raakte ik zwanger van mijn zoon. Ik kwam er alleen voor te staan en leefde een tijdje in een yurt op een camping. Mijn staplek betaalde ik door het schoonmaken van de wc's en ik hielp een boer op de markt in ruil voor groente en fruit. Toen merkte ik dat ik met weinig kan rondkomen.

Nadat ik mijn tweede kind kreeg, woonde ik drie jaar in een huurhuis dat ik als alleenstaande moeder betaalde van mijn bijstandsuitkering. Maar een zelfvoorzienende manier van leven, dicht bij de natuur, bleef mij enorm trekken. Een jaar geleden hakte ik de knoop door om meer off the grid te gaan leven. Ik zegde mijn huurhuis en bijstandsuitkering op. Aan die uitkering zitten te veel regels, zoals controles en sollicitatieplicht. Dan moet ik rotbaantjes accepteren en daar pas ik voor. Nu woon ik met mijn kinderen in een stacaravan op een stuk land van een boer.

We komen rond van alle toeslagen die ik krijg, het kindgebonden budget, de kinderbijslag en de voedselbank. Mijn doel is om in de toekomst helemaal zelfvoorzienend te leven, zonder die toeslagen, het liefst in het buitenland. Soms verdien ik iets extra’s met de verkoop van zelfgemaakte zalfjes en tincturen, of ik doe een cateringklus met biologische maaltijden. Het is een bewuste keuze van mij om geen baan te hebben. Praktisch gezien wordt dat erg lastig: mijn zoon liep vast in het onderwijs en zit nu op een natuurschool. Voor het brengen en halen zit ik twee uur per dag in de auto. Maar ook gevoelsmatig klopt dit voor mij. Ik wil leven om te leven, niet om te werken.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker niet lui. Ik wil werken voor de dingen waar het om draait in het leven: zorgen voor onze moestuin en houthakken, dat geeft voldoening. Of om zes uur in de ochtend opstaan om een geit te melken. Dat is echt heel anders dan om zes uur opstaan om in de file te staan en daarna de hele dag voor een baas te werken. Ik wil niet in die ratrace zitten waarin werk bepaalt hoe mijn dag eruitziet.

Soms sta ik voor uitdagingen. Laatst kostte een autoreparatie mij vijfhonderd euro, dan knijp ik 'm wel even. Maar ik heb geleerd om in vertrouwen te leven. Elke keer komt er uiteindelijk iets goeds op mijn pad. Dan krijg ik ineens een teruggave van de belastingdienst of word ik ingehuurd voor een rebirthsessie. Kritiek op mijn levensstijl hoor ik weinig omdat veel mensen in mijn omgeving op een alternatieve manier leven. Ik hoop vooral anderen te inspireren om makkelijker te leven, met minder stress.

Soms is het lastig om me niet te laten afleiden door de maatschappij waarin een gewoon huis en veel werken de norm zijn. Dan twijfel ik even of ik het wel goed doe. Maar dan denk ik terug aan de weken die ik afgelopen zomer met de kinderen in de Franse Pyreneeën doorbracht: helemaal back to basic, vol in de natuur en koken op een houtvuur. Daar ervoer ik voor het eerst complete rust en stilte. En toen wist ik: dit is wat ik echt wil. Meer heb ik niet nodig.'

Benieuwd naar de verhalen van andere mensen die bewust niet werken? Je leest het hele verhaal in &C's maartnummer die nu in de winkels ligt, of haal 'm vast hier: