Callista (33): 'Een enorme opluchting dat ik toch niet hoefde te gaan werken. Dat gevoel overheerste toen mijn man Coen en ik vorig jaar 325.000 euro wonnen via het programma Miljoenenjacht van de Nationale Postcode Loterij. Deze geldprijs had niet op een beter moment kunnen komen. Mijn man en ik stonden op een keerpunt. We leefden met onze drie kinderen van alleen zijn salaris en door alle gestegen kosten en de inflatie was dat niet meer haalbaar. Ik moest weer aan de bak, terwijl ik juist een jaar eerder heel bewust was gestopt met werken.

Ik was gastouder, maar de aangescherpte regelgeving en de hoge eisen van de ouders maakten het werk er niet leuker op. Bovendien loonde het amper om te werken omdat de kinderopvang van mijn eigen kroost ontzettend duur was. Het gaf ons gezin veel rust toen ik stopte met werken. Maar financiële zorgen zijn ook niet fijn, dus toen het rondkomen steeds lastiger werd, kwam het besef dat ik – met heel veel tegenzin weliswaar – weer aan het werk moest.

Ik had alleen geen idee wat ik dan moest doen: voor een baan in een winkel was ik al 'te oud' en als ik weer in de kinderopvang wilde werken moest ik een nieuwe opleiding volgen. Ik vroeg me af hoe ik het werk kon combineren met de kinderen. Het was echt een hoofdpijndossier. Bij de gedachte dat ik weer moest werken, moest ik weleens huilen. Die avond dat Winston Gerschtanowitz met een grote cheque en het gouden confettikanon bij ons voor de deur stond, was dus een geschenk uit de hemel. Ik was zo blij en dankbaar, want ik realiseerde me meteen dat ik toch niet op zoek hoefde naar werk. Die gedachte gaf me rust, de druk was van de ketel.

Sinds we het geld gewonnen hebben, is ons leven beduidend relaxter geworden. We hebben minder zorgen. Eerst hadden Coen – die nog wel werkt – en ik amper een buffer, aan dat Nibud-advies voor spaargeld voldeden wij nooit. Nu ineens hebben we wel een lekkere spaarrekening. Er is geld voor een dagje Efteling en soms een etentje met vriendinnen – eerder was ik altijd degene die niet meekon.

Een langgekoesterde wens kon in vervulling gaan: momenteel ben ik zeventien weken zwanger van ons vierde kind. Eerder hadden we daar het geld niet voor en nog een kind zou een baan buitenshuis voor mij extra lastig maken. Nu is er wel ruimte voor een kleintje. Letterlijk, want we hebben ook een nieuwe, grotere auto gekocht waar alle kinderen in passen.

Voorlopig ben ik niet van plan te gaan werken. Het valt me op dat bij veel mensen alles om hun carrière draait. Er wordt van uitgegaan dat iedereen werkt, zeker in mijn omgeving waar veel tweeverdieners zijn. Ik krijg weleens een verbaasde, bijna neerbuigende reactie als ik zeg dat ik niet werk: 'O? Echt niet?' Soms heb ik een beetje het gevoel dat mijn leven stilstaat. Ik heb natuurlijk een gigantisch gat op mijn cv en geen collega’s, kerstborrels of bedrijfsetentjes. Dat is weleens jammer, maar ik verveel me geen moment, want thuis regel ik alles. Sommigen denken dat ik de hele dag op de bank koffiedrink. Was het maar zo'n feest. Mijn kijklijst op Netflix is gigantisch, ik kom er simpelweg niet aan toe.'

Benieuwd naar de verhalen van andere mensen die bewust niet werken? Je leest het hele verhaal in &C's maartnummer die nu in de winkels ligt, of haal 'm vast hier: