Sexy time - De verkeerde bus #4: alles rilt en knettert

'Wil je in het stadje eten vanavond of blijven we in het hotel?'

Paul ligt in zijn boxer wijdbeens op het hotelbed en lijkt niet te beseffen dat ik ook naast hem lig en ruimte nodig heb. Zoals bij veel dingen in onze relatie, lijkt mijn plek minder relevant. Maar wat kan ik zeggen? Ik ben een pleaser. Maak niet graag ruzie en wil het gewoon fijn hebben samen. Dus zeg ik er niks van en besluit een glaasje drinken te pakken uit de minibar.

'Misschien wel leuk om buiten het hotel te eten. Ik heb allemaal tentjes opgeschreven waar we heen kunnen.'

Het idee om Thomas met zijn moeder aan te treffen tijdens het diner maakt me onrustig. Ik kon mijn gedachten de hele dag al niet sturen, en moest alleen maar aan zijn kop denken. Zijn jongensachtige brutale kop, die me provocerend aankijkt en me uitdaagt iemand anders te zijn dan ik gewend ben. Zelfs tijdens de middagseks met Paul op de kamer kon ik alleen maar denken aan zijn handen op mijn lijf, zijn harde tegen mijn billen, verboden kussen in het zwembad en stiekem gefluister op het balkon. 

'Wel een beetje stom, want we hebben halfpension betaald en dus ook voor het diner. Zullen we anders vanavond het even hier in het hotel aankijken en dan morgen de stad ingaan? Op de eerste avond even acclimatiseren hoor. Even testen hoe het niveau van het eten is hier.'

Paul kijkt niet eens op van zijn mobiel. Ik geef me gewonnen en knik. 

Die avond trek ik mijn smaragdgroene jurkje aan, mijn gouden sandalen en steek ik mijn haren half op tot een nonchalante knot. Aan alles merk ik dat ik mezelf net iets mooier en aantrekkelijker probeer te maken in het geval ik Thomas weer tegenkom.

'Wow, heb ik even mazzel dat ik je date ben.'

Paul kijkt me goedkeurend aan en maakt even een paar spiegelselfies van ons. Met trillende benen loop ik hem achterna de trap af, als ik stappen achter me hoor en me verschrikt omdraai bij het horen van zijn stem.

'Mam, als het niks is gaan we lekker het stadje in. Beloofd.'

Mijn hart springt bijna uit mijn halterjurk. Even houd ik mijn tred in en blijf aan de trap staan. Paul loopt nietsvermoedend al bijna beneden als ik zijn warme palm op de mijne voel drukken.

'Wat zie jij er beeldschoon uit.'

Eer orkest aan door elkaar blazende instrumenten giert door mijn lichaam. Alles rilt en knettert. Slechts door die ene aanraking voel ik me opengaan als een nachtbloem dat door het maanlicht wordt verlicht. Ik open mijn lippen en hap naar adem. De tijd lijkt stil te staan. 

'Ik weet dat je dit vast ongepast vindt, en misschien zelfs beledigend, maar als jij mijn vriendin was, waren wij de eerste avond de kamer niet uit gekomen. Jij zou mijn hoofdgerecht zijn. Ik zou je overal proeven, in je bijten, zachtjes, harder, precies zoals jij het lekker vindt.'

Nooit heeft iemand dit soort woorden naar me gesproken. Dit hoor je toch alleen maar in films? Het maakt me week, vochtig en hongerig naar meer. En dan heb ik het niet over eten. Hij raakt een deel binnenin me, waarvan ik het bestaan niet eens wist. Dit soort teksten zijn me compleet onbekend en de taal alleen al doet me bijna komen in mijn katoenen slipje. Dat krijg je als je alleen maar aan jezelf denkt en je vriendin niet laat klaarkomen, zeg ik tegen mezelf in mijn hoofd.

'Minka, waar blijf je.'

Paul kijkt omhoog en de hand van Thomas ligt allang niet meer op de mijne. Zijn arm omvat nu de schouder van zijn moeder en ik kijk hen weemoedig na. 

'Ik kom eraan. Sorry, mijn jurkje liet los.'

'Kom, schiet op, schat. Ik heb honger.'

Paul grijpt me bij de hand en veegt de afdruk van Thomas wreed van mijn nog natintelende huid.

Wordt vervolgd.