Tom (29): 'Ik stond niet meteen te springen. Ik heb vliegangst, had al twee keer eerder kort gevlogen, maar zat er toen niet bepaald relaxed bij. Toch liet ik me makkelijk ompraten, ik vond Chiara's enthousiasme leuk en dacht dat het wel zou meevallen met die vliegangst. Zolang ik mijn Valeriaan-pillen maar meenam.'

Chiara: 'We zouden net opstijgen toen er iets mis bleek met de vleugel. We moesten het vliegtuig weer uit en hadden acht uur vertraging.'

Tom: 'Daardoor raakte ik al gespannen. Eenmaal in de lucht kregen we turbulentie. Chiara vond het wel meevallen, maar ik niet. De lampjes gingen aan, we moesten onze gordel om. Maar dat lukte me niet meer, ik kreeg een leipe paniekaanval, verstijfde compleet. Praten lukte niet eens, ik dacht echt dat we eraan gingen.'

Chiara: 'Drie uur lang hield de paniek aan. Ik vond het zo zielig, zag dat het helemaal niet goed met hem ging.' 

Tom: 'Ik verzoende me bijna met het 'noodlot': we gaan dood. Dit was het dan. Chiara stond erop dat we niet verder zouden vliegen dan Istanboel – onze overstap. Maar op dat idee kon ik niet eens antwoorden, ik dacht: dat is de toekomst en die bestaat niet, we gaan dat vliegveld helemaal niet halen.'

Chiara: 'Eenmaal op Istanbul Airport besloten we niet verder te vliegen en er in Istanboel het beste van te maken.'

Tom: 'Ik voelde me schuldig, maar was ook opgelucht. Gelukkig hadden we nog geen accommodaties in Thailand geboekt.'

Chiara: 'Zonder koffers – die gingen wél naar Thailand – stapten we in een taxi. Die bracht ons naar een hotel dat nog kamers vrij had. We besloten er een week te blijven en daarna met de trein en bus terug naar Nederland te gaan. Via Bulgarije, Roemenië, Hongarije, Slowakije, Tsjechië en Duitsland.'

Tom: 'Bij de Pull & Bear kochten we nog wat kleding. Maar niet veel, want we hadden weinig budget: reizen in Azië is veel goedkoper dan in Europa. We moesten strak plannen, zaten soms nachtenlang in heel skere treinen en bussen. Maar het leverde wel sterke verhalen op.'

Chiara: 'Zo zijn we getuige geweest van een illegale sigarettensmokkel bij de douane over de Turkse grens. Een vrouw kwam de wagon binnen, sneed de stoelvulling open en stak een ontelbare hoeveelheid pakjes sigaretten in. Tientallen weekendtassen leegde ze. Ze had een mes bij zich, dus we durfden er niks van te zeggen.'

Tom: 'Achteraf hebben we erom gelachen. Wat maken wij nou weer mee? In Boedapest bleven we vijf dagen. Daar hebben we veel nieuwe vrienden gemaakt, mensen die we nu – jaren later – nog spreken.'

Chiara: 'Berlijn was de laatste stop. Daar verbleven we ook een week en lieten we een tatoeage zetten van deze memorabele reis: een papieren vliegtuigje.'

Tom: 'Niet op dezelfde plek hoor, dat zou te cheesy zijn, maar we vonden dat wel passen. Het symboliseert natuurlijk de vliegreis, maar ook: het is nooit zeker waar een papieren vliegtuigje landt, dat landt waar de wind het brengt.'

Meer verhalen over rampvakanties lees je in &C's julinummer 'Het is verdomme ook mijn vakantie'.