Soldaatpraat met Donny: 'Van kinds af aan ben ik al onzeker'

In de aflevering vertel je dat je jezelf door je bewijsdrang weleens helemaal bent kwijtgeraakt. Kan je dit toelichten? 'Ik zocht mijn geluk in van alles en nog wat. Een relatie, een hobby, een andere levensstijl, dat kon alle kanten opgaan. Omdat ik altijd zo zoekende was, kon ik me totaal verliezen in dat waarop ik me stortte. Ik heb daardoor zware down-momenten gekend.'  Lees ook: Soldaatpraat met Mark: 'De staff kwam naar me toe en zei: jij mag niet naar huis' Hoe uit die drang zich in het dagelijks leven?  'Als ik iets doe, heb ik altijd het gevoel dat het beter kan of moet. Ik ben dan ook onzeker: doe ik het wel goed? Dat heb ik van kinds af aan gehad. Ik was natuurlijk altijd al bekend. Mensen wisten wie ik was, wie mijn familie was, waar ik vandaan kwam, hoe ik heette. Dat bracht druk met zich mee. Bij elk dingetje dat op mijn pad kwam, werd ik onzeker. Het was heel lastig dat ik zelf niet wist wie ik was terwijl anderen dat zogenaamd wel wisten en daar een mening over hadden.' Had je van te voren gedacht dat je hier tijdens het programma ook tegenaan zou lopen? 'Ik ging er heel oppervlakkig in. Ik dacht: stoer programma met fysieke uitdagingen, ik ga dit varkentje wassen. Maar ook bij fysieke uitdagingen is er een achterliggende gedachte. Waarom wil je steeds de eerste zijn? Waarom geef je zoveel? De staff hield mij echt een spiegel voor. Die confrontatie met mezelf, dat vond ik het heftigst. Je schopt het niet ver met een masker op, dus moest ik met de billen bloot. Voordat ik aan Special Forces begon was ik al bezig met leren openstellen, maar deze ervaring is doorslaggevend geweest. Ik heb geleerd dat ik trots op mezelf mag zijn. Door die bewijsdrang dacht ik altijd: het is nooit goed, het kan altijd beter, wat ik doe is niet zo bijzonder. Nu weet ik wie ik ben en wat ik kan. Wat een ander daarvan vindt, moet niet uitmaken. Het is belangrijk dat mijn familie en geliefden trots op me zijn. En ik zelf natuurlijk. De rest is ruis.'  Je broer heeft vorig seizoen natuurlijk meegedaan. Voelde je ook een bepaalde druk om verder te komen dan Dave? 'Nee, helemaal niet. We zijn niet competitief naar elkaar toe en gunnen elkaar het allerbeste. Of de een succesvoller, bekender of rijker is, dat maakt geen drol uit. Hij heeft me van te voren ook verteld dat het mijn eigen ervaring is. Hoe ik dingen aan zou pakken, wanneer ik mezelf tegen zou komen, dat was mijn reis. De enige tip die hij kon geven was: loop je schoenen goed in.' Op welke manier heeft je ‘in it to win it’-mentaliteit je geholpen?  'Het programma test natuurlijk of je opgeeft bij bepaalde punten, angsten en beproevingen, bepaalde barrières waar je doorheen moet gaan. En door niet op te geven, toon je kracht. Daar heeft die bewijsdrang wel bij geholpen. Al heeft het een negatieve invloed op mijn leven gehad, het heeft me ook gevormd tot wie ik ben. Het leven is nou eenmaal zwaar en een sterke mindset is superbelangrijk. Dus ook al is het op mentaal vlak moeilijk om mee om te gaan, het is niet alleen maar negatief. Die ‘in it to win it’-mentaliteit is echt mijn kenmerk.' Heb je uit het programma gehaald wat je eruit wilde halen?  'Ik heb een stukje van mezelf gezien waar ik heel erg blij mee ben. Het heeft ook wel echt impact op me gehad. Ik leef nu meer vanuit mijn adem: wie ben ik, waar ben ik. Die bewijsdrang zal er altijd wel zijn, maar op een goede manier en niet meer voor de buitenwereld. Het klinkt misschien een beetje zweverig, maar ik ben meer in het nu gaan leven. Dat had ik niet verwacht, al hoopte ik het natuurlijk wel.' Lees ook: Prins Harry over het koningshuis: 'Er worden vieze spelletjes gespeeld' Zou je dit werk in het echt willen doen? 'Het is een supermooi beroep en ik heb echt heel veel respect gekregen voor mensen die dit doen. Maar of ik het echt zou kunnen, dat weet ik niet. Ik heb een mooi leven, met mooie mensen om me heen. Ik weet niet of ik sterk genoeg zou zijn om dat achter te laten.'