Chantal Janzen: 'Ik voer vroeger niet vaak op mijn onderbuikgevoel'

Entertainment

Chantal Janzen: 'Ik voer vroeger niet vaak op mijn onderbuikgevoel'

Redactie
Door

Redactie

Gepubliceerd op

15 juni 2022 om 22:00

Gepubliceerd op

15 juni 2022 om 22:00

In het nieuwste nummer van &C Magazine 'Ik wist het' duiken we in het thema intuïtie. Onderbuikgevoel is een vaag begrip, vindt Chantal. Maar toch gaat ze er ook lekker op om wel te handelen vanuit haar gut feeling, zeker als het op haar kinderen aankomt. Het is een vaag begrip. Onderbuikgevoel. Want wat is dat nou precies? Hoe zorg ik dat ik het heb? En het allerbelangrijkste: kan ik op basis van dat gevoel iets beslissen? Kan ik het vertrouwen?  Ik voer vroeger niet vaak op mijn onderbuikgevoel. Dat kwam in de eerste plaats omdat ik als danseres altijd alles in opdracht moest doen. Op de academie was het de docent die bepaalde wat we moesten uitvoeren en eenmaal in het werkveld werden dat een choreograaf en een regisseur. Er was echt geen ruimte en gelegenheid om, terwijl je een dans kreeg aangeleerd, te zeggen: 'Hm, nee, deze voelt niet goed, die ga ik niet doen.' Of: 'Deze actrice geeft mij geen goed gevoel, dus ik wil liever dat jullie een andere actrice aannemen voor die rol.' Ze zagen me aankomen zeg. Je deed wat je werd opgedragen, omdat dat, terecht, nu eenmaal het systeem was en is.  Maar natuurlijk maak ik buiten die strikte werksituatie en privé wél keuzes op basis van mijn onderbuikgevoel. En sinds een jaar of dertien, sinds ik voor het eerst moeder werd dus, neem ik nóg vaker beslissingen op basis van mijn intuïtie. Ook in mijn werk. Je komt met de jaren ook meer in de positie om te zeggen: 'Deze klus laat ik aan me voorbijgaan, die voelt niet goed.' Waarmee ik dus bedoel dat ik op basis van mijn gevoel voor de ene klus koos en niet voor de andere. Want zomaar zeggen: 'Ik werk even niet, want mijn baan voelt niet goed,' dat gaat niet, dat geldt voor iedereen. Was het maar waar, hè? Dat je nooit iets hoeft te doen wat niet goed voelt? Of dat je aan je water voelt: hier is iets mis, dus ik moet dit niet doen? Was het maar waar, dat je altijd alle nare situaties kunt ontwijken omdat je nu eenmaal voelt dat er iets fouts aan is. Dat heb ik vaak gedacht toen we als makers van The Voice hoorden dat daar, blijkbaar, verwerpelijke dingen gebeurd zijn. Onze gedachten gingen en gaan nog steeds allereerst uit naar alle slachtoffers. Wíst ik het maar, had ik het maar geweten, en: we hadden het verdomme móéten weten. Dat zeiden wij als nergens vanaf wetende medewerkers constant tegen elkaar. Verdrietig, schandalig, frustrerend. Dat is het. Tegen dit soort duistere praktijken die zó stiekem plaatsvonden kan geen onderbuikgevoel of intuïtie op. Goddank dat ik dit nog nooit eerder heb meegemaakt, en ik hoop het ook nooit meer mee te maken. Terug naar het onderbuikgevoel. Ik heb geen tarotkaarten en dergelijke nodig om beslissingen te nemen, of om erachter te komen welke kant iets op moet gaan in mijn leven. Ik zou het heel lastig vinden om daarvan afhankelijk te zijn. Maar begrijp me niet verkeerd, whatever makes you happy. Al stop je die maansteen in je hol om dichter bij je gevoel te komen, van mij mag je. Als je hem daarna maar weer afpoetst voordat je hem op de vensterbank legt omdat-ie die nacht in de volle maan moet opladen. Dat staat net iets gezelliger voor eventueel onverwacht bezoek. Ik vind het persoonlijk erg fijn om geen rekening te hoeven houden met een tool, een hulpmiddel, kruidenbrouwsel, steen of de maanstand, en te handelen vanuit je eigen intuïtie. Je gut feeling. Door mijn vriendin ook wel je 'kut feeling' genoemd.  Maar hoe je dat nou precies doet? Gewoon: voelen. Stilzitten, even je mond houden en kijken wat er met je hoofd en je lijf gebeurt zodra je de zaken waarmee je zit overdenkt. Ik kan soms in en aan mijn hele lijf voelen of iets goed is of niet, of iets klopt of niet, of iemand klopt of niet, en neem vaak aan de hand daarvan mijn beslissingen. Zijn die altijd juist? Pakken die altijd goed uit? Neen. Gelukkig maar. Zit er tenminste nog wat verrassing in het leven. En als het wél goed uitpakt, ben ik daar natuurlijk heel gelukkig mee en beloon ik mezelf met iets leuks. Weet je wat ik laatst kocht voor mezelf als cadeau nadat ik een heel goeie beslissing had genomen op basis van mijn intuïtie? Een maansteen. Ach ja. Het maartnummer van &C Magazine ligt nu in de winkels en is te koop in &C Webshop

delen
Redactie

De &C-redactie bestaat uit enkel vrouwen en iedereen verzamelt wel iets. Katten, memes of dates bijvoorbeeld. Ze slurpen koffie alsof er levens vanaf hangen, verruilen het diner maar al te graag in voor een snackbox van de lokale friettent en dragen heus weleens wat anders dan pastel. Wees maar niet bang.

Wil je ook lezen

Meer van deze auteur