Wat als een van je bruiloftgasten op de toiletvloer poept? Karen en Helen maakten het mee

In de hilarische podcast gaan de echtgenoten op zoek naar de dader (ook wel: de pooppetrator), wat of een van de genodigden, of een werknemer moet zijn geweest. De bruiloft vond namelijk plaats op een varende boot in Amsterdam met maar één kort aanlegmoment, dus niemand kon erop of eraf. Je begrijpt: extra juicy. Karen en Helen worden bijgestaan door de niet bepaald gekwalificeerde maar desalniettemin zeer grondige detective Lauren Kilby, die bruiloftsgasten ondervraagt, experts aanhaakt en verdachten aan de leugendetector hangt. &C sprak het drietal.  Ik hoop dat ik jullie niet beledig met deze vraag, maar ik moet het vragen. Is dit écht gebeurd?  Karen: 'Goede vraag. Ik ben er absoluut toe in staat om zoiets te verzinnen, maar helaas is het ons echt overkomen.' Lauren: 'Als we het verzonnen hadden, dan was ik de pooppetrator geweest. Dat was een goede plottwist geweest.' Karen: 'Eh, is dit een bekentenis?'  Lauren: '...' Lees ook: Judith en haar dochter zaten vast in de Python: 'Tijdens de rit viel ik flauw' Even terug naar het moment suprême. Hoe werd de misdaad ontdekt? Karen: 'Het is gebeurd tussen 21.45 en 22.45. Ik was degene van ons drie die de shit ontdekte, maar ik besloot het even voor mezelf te houden. Het is tenslotte best iets afschuwelijks om op je eigen bruiloft te ontdekken. Ook kon ik niet helemaal verwerken wat ik zag, wat Hank, een van onze genodigden, inmiddels aan het proberen op te ruimen was. Met mijn lange, dure jurk wilde ik daar niet bij in de buurt komen, so I sort of backed up the truck and went out as quickly as I could. Dus ja, helaas was ik het die het ontdekte.' En het lukte je om zoiets voor jezelf te houden?  Karen: 'Ik blokte het en vergat het min of meer. En er is ook niet echt een goed moment op een bruiloft, omringd met familie, goede gesprekken, champagne, om je vrouw apart te nemen en te zeggen: joh, er heeft iemand op de vloer gescheten. Dat heb ik na afloop op de hotelkamer gedaan toen we alleen waren. Ga even zitten, zei ik tegen Helen, ik heb nieuws.' Helen: 'I was very shocked. Daarna zijn we nog uren opgebleven om uit te vogelen wie het geweest zou kunnen zijn. 'Die zou het best kunnen zijn.' 'Deze persoon was best wel dronken, misschien was die het wel.' Ik weet nog dat ik het de volgende dag aan een paar mensen vertelde en dat zij zeiden: natuurlijk gebeurt dit op een van júllie feestjes. I was like, I don't even know what that is supposed to mean.' Op de bruiloft zelf was het dus geen ding?  Karen: 'Er waren drie ooggetuigen, maar die heb ik er die avond zelf niet meer over gehoord. Stel je voor dat dat wel zo was, dan hadden we het mysterie misschien ter plekke op kunnen lossen. Dan hadden we de boot af kunnen sluiten en had Lauren on the spot als detective op kunnen treden.' Lauren: 'Dan had ik meteen iedereens ondergoed gecheckt. En hun schoenen. Ik had veel dingen gecheckt en waarschijnlijk de dader gevonden. Maar dan hadden we geen opnameapparatuur gehad, en ook geen podcast. Wouldn’t be this much fun, would it?’  Karen: 'Helen, zou je liever een geweldige bruiloft hebben zoals nu of meteen weten wie het gedaan heeft?' Helen: 'I'd just prefer nobody shat on the floor.' Wat doet het met jullie dat jullie bruiloft nu voor altijd bekend zal staan om poep op de vloer? Karen: 'Best wel trots. Het laat je opvallen. In een wereld waar iedereen al hetzelfde doet, vind ik het leuk om de shitshow lady te zijn.' Helen: 'Hier verschillen we van mening. We wonen nu weer in het Verenigd Koninkrijk, maar ik heb het grootste gedeelte van mijn werkende leven in Amsterdam en Nederland gespendeerd. Toen ons verhaal, met mijn naam, in Het Parool verscheen moest ik wel even slikken. Wat mensen ook van me dachten, dat is nu voor altijd veranderd. Gone down the toilet. Maar het is een hilarisch verhaal, dus je wil er ook iets mee doen. Het is een gek dilemma.' Karen: 'Tough life.' Wanneer dachten jullie: dit moet een podcast worden? Karen: 'De avond in het hotel al. We raakten zo geobsedeerd: we haalden de gastenlijst erbij en maakten een Excelsheet met kleurcodes. Wie zou het kunnen zijn? Het gaat om je dierbaren, wat het heel raar maakt. Je gaat aan iedereen twijfelen.' Helen: 'Ook merkten we dat mensen er op het eerstvolgende feestje niet over uitgepraat raakten. Mensen kunnen gewoon uren over poep praten. En ernaar luisteren. Dus daar moesten we wat mee. We waren nu toch al voorbij the point of no return.' Karen: 'En zonder grappen: Lauren en ik werken in de film- en reclamewereld en dit was de uitgelezen kans om onze krachten te bundelen en mensen aan het lachen te maken. Dat is gelukt. Daar zijn we trots op.'  Lauren: 'Het grootste compliment is toch wel als mensen in hun broek plassen. The ultimate win.' Lauren, het was jouw eerste klus als detective. Hoe was dat? Lauren: 'Het was niet makkelijk. Zeker toen ik met experts moest praten en moest doen alsof ik wist waar ik het over had. Er komt een moment in de podcast dat ik aan een Japanse makakenspecialist moest vragen of het mogelijk is dat er een Japanse makaak uit Artis is ontsnapt, naar de boot is getrokken, precies tijdens dat korte aanlegmoment aan en van boord is gegaan én een drol heeft gelegd die lijkt op menselijke poep. Ja, dat was gek. Maar het is goed gegaan. Het is ook best handig om een onofficieel detective te zijn. Je hoeft nooit te denken: is dit legaal? Want dat maakt toch niet uit.' Wat maakte dat je je zo betrokken voelde bij dit project? Lauren: 'Ik verveelde me en had niets beters te doen. Ja, en iedereen had het erover in Amsterdam. Als iemand dan ging ontdekken wie op de vloer gescheten had, dan wilde ik dat wel zijn.' Lees ook: Janneke dacht dat haar retraites op Bali een gat in de markt waren, maar bleef achter met een schuld van tienduizend euro Een prachtige reden. Waren er eigenlijk ook dierbaren die niet mee wilden doen aan de podcast? Karen: 'Ze hadden geen keuze. Ook niet als we bij ze aanklopten. Anders leken ze schuldig.' We gaan het einde nog niet verklappen, maar er is nog ruimte voor een vervolg.  Karen: 'Ja, we zijn op dit moment bezig met een vervolg. Het richt zich dit keer wel op een andere misdaad, maar wellicht dat we deze zaak nog even heropenen. En Who Shat wordt een televisieserie, daar wordt momenteel aan gewerkt.' Alle ruimte voor (meer) wraak dus.  Helen: 'We hebben het in de podcast ook over dat we wel ons eigen rechtssysteem zouden willen hebben. Met detective Lauren aan het hoofd.' Lauren: 'De pooppetrator zou naast een taak- en gevangenisstraf bijvoorbeeld ook twee keer per week ons toilet moeten schoonmaken. Met een tandenborstel. Of nog beter: een wattenstaafje.' Weten wie nou het gore lef had? Het eerste seizoen van Who Shat On The Floor At My Wedding? is te beluisteren via alle bekende podcastkanalen.