Hanneke: 'Jij brengt je eigen kind nooit naar bed?'

'Bedroutines?' 'Ja, bedroutines.' 'Euhm, ja, iets met een verhaaltje en tandenpoetsen en dan de kieteldood en dan slapen.' 'Je doet net alsof je het niet zeker weet.' 'Ik breng de dochter eigenlijk nooit naar bed. Ja, soms, als de man uit werken is. Maar dan doe ik maar wat, iets met knuffels en boekjes en nóg een keer naar de wc en nog meer kieteldood en vlak voor ik de deur dichtdoe vragen over wat de zin is van het leven, en nu ja, van zulks.' 'Jij brengt je eigen kind nooit naar bed?' 'Bijna nooit, zeg ik toch.' 'Maar ben je dan niet bang?' 'Bang? Ze heeft ook een vader, hè? Ik doe het avondeten en de afwas, hij doet het bedgedeelte.' 'Bang voor de hechting, bedoel ik.' 'Hechting? Welke hechting? Ze heeft helemaal geen hechtingen.' 'Nee, dat vind ik ook weer typisch iets voor jou: dat het woord hechting jou niks zegt. Ik maak me soms echt zorgen over je.' 'Wat? Hè?' 'Wat doe jij dan? Als je kindje naar bed wordt gebracht door een ander.' 'HAAR VADER!' 'Een kind heeft een moeder nodig.' 'Hahahaha!' 'Nee, ik maak geen grapje! Zo raakt een kind onthecht. Als jij er niet bent, op het belangrijkste moment van de dag.' 'Het belangrijkste moment van de dag is als ik de snoeptrommel opentrek.' Lees ook: Hanneke: 'Als Henk het doet gaat alles mis' 'Volgens mij heb jij zelf problemen met de hechting.' 'Zeg! We eten met z’n drieën en daarna ga ik bij de kachel een krant lezen. Niks meer en niks minder. Dat kan helemaal geen kwaad.' 'Met een pijp zeker.' 'Ja, nou, nog net niet. Als we zouden roken in huis, dan zelfs met een pijp misschien. Maar wat is jouw bedritueel dan?' 'Ons. Ons bedritueel. Eerst gaan we afscheid nemen van alle vervelende dingen van de dag. Dan zeggen we weltrusten tegen alle huilbuien en woedeaanvallen van die dag. En dan maken we ruimte voor alle mooie dromen en alle lekkere slaap. Daarna krijgt ze van François een zoen en van mij een zoen en dan maken we met onze armen een toren boven haar, als een dak om haar te beschermen. Dan krijgen de knuffels een zoen en dan lezen we een boekje voor, met verschillende stemmen. En daarna blijf ik naast haar liggen tot ze slaapt. Dat duurt niet zo heel lang. Een uurtje maar.'

'Goh. De dochter hier heeft nooit woedeaanvallen of huilbuien gedurende de dag. Ja, als ze haar teen stoot.' 'Ja, zie je: hechting.' 'Dus brullen en huilbuien zijn een teken van goeie hechting? Niet van: laat me godverdomme eens met rust, ik wil slapen!' 'Ja, maak maar weer een grap. Ik zou jullie bedritueel eens heroverwegen. Je bent toch een moeder. Niet een één of andere man die lekker na een drukke dag zomaar ontspannen de krant mag lezen bij de haard.' 'Godbetert! Maar goed. Ik zal het eens in overweging nemen. Maar tot die tijd houden we het maar bij de kieteldood, denk ik. En mogen de winkels al open van de overheid? Dan ga ik even ergens een pijp kopen.'