Volgens mij wilde hij dat ik naar zijn piemel zou kijken

Column

Volgens mij wilde hij dat ik naar zijn piemel zou kijken

James Worthy
Door

James Worthy

Gepubliceerd op

8 november 2022 om 20:00

Bron / Fotografie

Fotografie: Aisha Zeijpveld

Gepubliceerd op

8 november 2022 om 20:00

Bron / Fotografie

Fotografie: Aisha Zeijpveld

Mijn vrouw is van mening dat ik te bang ben aangelegd en ik ben bang dat ik het met haar eens ben. Vandaar dat ik dit jaar allemaal dingen doe die mij angst inboezemen.

In januari doneerde ik bloed bij de bloedbank, in maart sprong ik boven Texel uit een vliegtuig en vandaag zijn we onderweg naar een sauna. Niet dat ik bang ben voor sauna's, maar ik word zenuwachtig van plekken waar naaktheid een verplichting is.

De laatste keer dat ik in een sauna zat, was in 2012. Ik weet het nog goed. Tegenover mij zat een man die maar naar mijn tepels bleef kijken. Na een tijdje dacht ik dat er misschien iets met mijn tepels aan de hand was, maar ik durfde niet te kijken. De tepelstaarder zat wijdbeens op een handdoekje. Volgens mij wilde hij dat ik naar zijn piemel zou kijken. Dus keek ik maar. Het was geen indrukwekkende piemel, maar wel een tevreden piemel. Zoals een kat in de winter op de kachel ligt, zo lag zijn piemel op zijn balzak. Zijn balzak was kolossaal. Bijna zeppelinesque. Een zweterige skippybal vol lange, grijze haren.

Op een gegeven moment stapte er een vrouw bij ons de sauna in. Ze ging naast de tepelstaarder zitten, maar de vrouw keek voornamelijk naar mijn penis. Ik kon haar blik niet waarderen. Het was een vreemde blik. Ze keek vol vertedering naar mijn penis. Daar was ik niet van gediend. Een penis moet niet ontroeren, dacht ik. Mijn geslachtsorgaan was toch zeker geen Disneymusical? Een penis moet overrompelen of op z'n minst voor wat verbazing zorgen. Ik raakte in paniek en rende vloekend naar de uitgang van de sauna. Naast het bestelbusje van een loodgietersbedrijf trok ik mijn kleren weer aan.

'We zijn inmiddels tien jaar verder. Je zit veel lekkerder in je vel. En je bent nu vader. Dat scheelt ook,' zegt mijn vrouw, terwijl we de parkeerplaats van de sauna oprijden. 'De vorige keer voelde het gewoon vies. Het was mij allemaal net iets te Jambers, weet je wel?' zeg ik.

Achter de balie staat de nieuwe eigenaar. Een zestiger met een neuspiercing. De man draagt een wit hemdje en op zijn armen zitten allemaal tatoeages. Op zijn linkerbovenarm pronkt een portret van Gandhi en op zijn pols staat het logo van Ajax. Het is een intrigerende man. Een Jambers-man. Hij heeft tijdens het voorstellen zijn naam niet gezegd, maar ik weet bijna zeker dat hij Dimitri heet. Een kwartier later lopen mijn vrouw en ik naakt de sauna binnen. Mijn vrouw heeft geen moeite met naakt zijn. Ik heb het idee dat zij naakt was toen ze geboren werd. Ik droeg ongetwijfeld een tuinbroek toen ik uit mijn moeder gleed.

'Ik ben trots op je,' zegt mijn vrouw. Ze draagt een jurk van stoom. Ze kijkt naar mijn tepels en daarna naar mijn penis. 'Overrompelend, hè?' vraag ik. 'Nou, inderdaad. Het is net een stoomtrein met drie wagons.'

delen
James Worthy

James Worthy (42) is schrijver, journalist en columnist. Hij zette zijn eerste stappen bij jongerentijdschrift Break-Out!. Daarnaast schreef hij een hoop boeken, waarvan In de buik van de wolf de meest recente. James woont met Artie en James (de zevende) in Amsterdam. Zijn columns lees je elke maand in &C the magazine.

Meer van deze auteur

Wil je ook lezen