Prins wil vaak even voelen welke schoenen hij aan wil

'Ja, nee, de klok is wel nuttig, hoor, maar mijn Prins heeft helemaal geen boodschap aan de klok.' 'Prins heeft geen boodschap aan de klok?' 'Ik bedoel: heeft een kind ooit wel eens een schoen sneller aangetrokken omdat zijn moeder naast ‘m stond te commanderen?' 'Nou ja… Ja.' 'Wat?' 'Nou ja, ja. Er is iets met het korte termijngeheugen van mijn dochter. Die vergeet altijd wat ze moet doen in die vier meter die ze naar de schoenenkast moet lopen.' 'O, wat erg voor je. Is ze gediagnostiseerd met een geheugenprobleem?' 'Marjet, ik maak een grapje. Natuurlijk heeft ze geen geheugenprobleem. Ik moet gewoon alles tien keer zeggen voordat ze iets doet. Als ik dat niet doe, dan raken we nooit de deur uit.' 'Nou ja, ik geloof daar dus niet meer in. Ik vind dat je de speelsheid van kinderen niet mag breken.' 'Djiezus kraist, ik heb het helemaal niet over het breken van kinderen, maar gewoon het Oud Hollandse Haasten In De Ochtend.' 'Ik vind het juist mooi als Prins even een kwartiertje een spin op de muur wil bewonderen in het ochtendlicht.' 'Nee joh! En wat doe jij dan?' 'Ik geniet van mijn kind. Dan sta ik te wachten tot ‘ie klaar is.' 'En dan gaan jullie naar school.' 'Ja, meestal wel. Maar vaak moet ik nog even wachten tot hij zijn schoenen aan heeft.' 'O.' 'Ja, dat duurt ook even, want hij wil vaak even voelen welke hij aan wil. Hij heeft heel veel schoenen en de ene dag voelt de ene beter dan de andere.' 'O jee.' 'Wat lach je nou?' 'Ik riep vanochtend nog tegen de dochter dat die regenlaarzen die nog nèt passen best nog konden. Gewoon even doorlopen.' 'Arm kind.' 'Ja, ze heeft het erg slecht. Een heel zwaar leven, heeft ze.' 'Nee, ik volg mijn zoon, anders duurt het allemaal nog langer.' 'Maar goed, zijn jullie dan nooit te laat?' 'Nee, want ik sta daarom elke dag om half zes op: dan zet ik zijn schoenen klaar, en dan zet ik zijn ontbijtkeuzes klaar, dan maak ik alvast een tekening voor hem, die hij kan inkleuren, en dan heeft hij veel tijd om zijn kleren te kiezen, die leg ik ook in opties klaar, en vervolgens zorg ik dat we een half uur hebben om op school te komen. Is heel relaxt hoor, je kind volgen. Dat noemen ze ontspannen ouderschap. Geen stress. Beter dan de hele ochtend schreeuwen.' 'Nu ja, effectief hoef ik maar vijf minuten in de drill-instructor-stand te staan. De rest van de ochtend is het gewoon… Gewoon… Nou ja: gezellig. Lees ik de krant en dan drink ik koffie.' 'En je dochter dan?' 'Die vist haar kleren uit de schone was in de bijkeuken, dan eet ze een boterham met pindakaas en kijkt ze een filmpje.' 'O.' 'Ja.' '…' 'EN NOU DIE THEE OPDRINKEN ANDERS KOMEN WE TE LAAT!' 'Jezus!' 'Grapje. Doe maar rustig aan.'