Kom ik thuis om vijf uur loopt zowel zoon áls vader nog in pyjama

'Annet. Jozien. Mag ik even klagen?'


'Ja, altijd.'


'Klagen mag altijd.'


'Ik was een dagje de stad in: film, lunch, rondje flaneren over dat stuk asfalt dat ze als een boulevard proberen te branden. Kom ik thuis om vijf uur loopt zowel zoon áls vader nog in de pyjama. Wat eten we? Riepen ze toen ik binnenkwam. Niks van: hoi moeder, dag lieve echtgenoot, had je een leuke dag? Je had het echt heel erg verdiend, hoor. Van zulke dingen. Maar niks, hoor. Niks. Alles een teringzooi. En het ergste: IEMAND HAD DE SNELLADER VAN MIJN TELEFOON VERPLAATST. DAAR BEN IK TOEN DUS OVER GEVALLEN: NIET OVER DE ZOOI, NIET OVER DIE LIEFDELOZE KUTONTVANGST, MAAR DAT IEMAND DUS WEER MET ZIJN TENGELS AAN MIJN FUCKING SNELLADER ZIT! ALWEER!'


'Heb je ze met hun eten in de garage gezet? Of heb je je meteen weer omgedraaid? Terug flaneren op dat stuk asfalt?'


'Ik moest net twee sessies van de Headspace-app doen om weer een beetje rustig te worden.'


'Laders, daar is mijn relatie ook op stuk gelopen. Hij verplaatste altijd mijn laders. Ik werd daar zo pissig van.'


'Ik wil er gewoon eentje naast m’n bed hebben LAAT DIE DAAR DAN OOK.'


'Maar echt, als ik er nu aan terugdenk voel ik de frustratie weer opborrelen.'


'Opladers, nagelschaartjes, elastiekjes, scharen, nietmachines, plakband, de sleutels. Alles altijd weg.'


'NAGELSCHAARTJES! Ik heb er denk ik al 30 gekocht. Nergens meer te vinden.'


'Die liggen bij de dertig sokken waar nog maar één exemplaar van het paar over is.'


'Dat je dan ’s ochtends met haast in je stinkende trainingspak in de schone was voor kindlief op zoek bent naar een onderbroek of een legging of een shirt of net dat wat er natuurlijk niet schoon in de kast ligt, en dat je dan de ene dag precies die dingen vindt die je níét nodig hebt, zoals bijvoorbeeld een legging, en dat je dan de andere dag alleen maar leggings vindt, terwijl je een shirtje moet hebben. Uiteindelijk vind ik mezelf in de keuken, terwijl ik dan maar de vlekken poets uit die ene legging die ik nog vond onder de tafel. Hoe kan dit?'


'We zijn studenten, huisgenoten, die alles laten slingeren de hele dag. Ik had vroeger zo’n huisgenoot, die altijd mijn borden stal en ze nooit afwaste. Ik heb wel eens een stapel smerige borden in zijn deuropening gezet. Daar stapte ‘ie, ik zweer het je, gewoon twee weken lang overheen.'


'Er is niks veranderd.'


'Nee, niks.'


'Hoe laat is het?'


'Half twee.'


'Nou ja. Als we studenten zijn… Dan mogen we nu wijn.'


'Jaaaa!'


'Ik wíst dat klagen tot iets goed zou leiden!'