Na je veertigste is het je kop of je kont

'God, wat heb ik een plofkop. Kun je die spiegel even draaien?'

'Nou, zo erg is het toch niet?'

'Ik kan het gewoon niet meer aanzien.'

'Ja, nou, je hebt gelijk. We worden oud. Vroeger hingen we aan de bar, nu hangen we over het schoolhek. Pas vroeg iemand of ik meeging een avond dansen, toen heb ik alleen maar gezucht en mijn hoofd geschud. Ik moet er niet meer aan denken. Tegenwoordig denk ik na een etentje niet meer aan waar ik dan daarna naartoe moet. Tegenwoordig denk ik: oooo, lekker naar huis. Op de bank liggen. Niks: dansen. Pah!'

'Ik had vroeger een bijbaantje als danseres, op zo'n blok, in de club. Betaalde ongelofelijk goed en ik hoefde nooit naar de sportschool.'

'Ik stond vroeger achter de bar en het café had een trap die ik honderd keer per dag op en af moest rennen. Duizend! Duizend keer per dag.'

'Ik zat pas ergens koffie te drinken en toen hadden de twee achter de bar het over hun bijbaantje daarvóór. Ze bleken allebei op een supermarktsorteercentrum te hebben gewerkt, waar ze in een autootje moesten rondrijden terwijl een robotstem zei naar welk vak ze moesten rijden. Als ze het niet verstaan hadden dan moesten ze “herhaal!” zeggen, maar dat gebeurde zo vaak tijdens een dienst dat ze allebei in het echte leven ook “herhaal!” waren gaan roepen als ze iemand niet hadden verstaan. En ik zat daar en ik dacht: nu ben ik echt in de toekomst beland… Ik ben officieel een fossiel.'

'Een fossiel.'

'Met elke dan een wandelingetje van kantoor naar het BSO-hek en verder niks.'

'Met een plofkop.'

'Ja, met een plofkop.'

'Maar ja, je weet wat ze zeggen: na je veertigste is het je kop of je kont.'

'Anders toch zaterdag maar gaan dansen? Om die kilo's eraf te krijgen?'

'Nou, doe dan toch maar die plofkop alsjeblieft.'

'Er zit niks anders op.'