'Ik lees net dat ik vreemdga'

Hij antwoordde: 'Nou, dát weet ik niet, maar ik weet wel wáár ik het blijkbaar doe.' Ik belde hem tussen de repetities door. 'Wie zegt dan dat je vreemdgaat?' 'Zo'n kanaal.' Ah, een juicechannel dus.

Presentator en tv-maker wijlen Mies Bouwman zei ooit tegen me: 'Als je op tv komt, krijg je hoe dan ook te maken met vuile praat. Vaak is het onzin, soms klopt het, en dan los je het op. Zo simpel is het. Wen er maar gewoon aan en gooi het over je schouder.' Tja, was het maar zo makkelijk. Vuile praat. Goed omschreven wel. Want vuil, dat is het vaak. Nu bleef het voor ons hierbij, wat betreft dat bericht over mijn man.

Hij werd er hier en daar nog wel goed mee gepest. Vrienden die selfies maakten bij het desbetreffende hotel waar hij 'het' zou doen. Het bleek overigens een youth hostel te zijn met louter stapelbedden. 'Wel creatief,' zei ik, en prees zijn lenigheid. Enfin, we lachten er maar om, maar vonden het niet bepaald een dijenkletser. Want vond ik het lastig en stom dat zijn kinderen en ouders dit ook lazen? Zeer. Maar er lang bij stilstaan moet je niet doen, want je als bekende Nederlander veilig wanen in deze 'nieuwe' wereld van roddel en achterklap over 'sterren' is naïef. Iedereen kan tegenwoordig nou eenmaal iets over je beweren en brengen. Of het nou waar is of niet.

Er wordt natuurlijk ook veel gebracht wat waar is. Kijk maar naar de geruchten over The Voice-misstanden die op juicekanalen verschenen, ver voordat de BOOS-documentaire uitkwam. Maar ook al is het waar wanneer bekende mensen vreemdgaan of veel te veel drinken, hebben wij, buitenstaanders, hier íéts mee te maken? Geen ene moer. Toch willen we het maar al te graag weten. Kijk maar naar de rechtszaak tussen Amber en Johnny of de relatiestatus van André en Monique. Tegelijkertijd wordt de content van de juicekanalen niet alleen gulzig opgeslurpt, maar ook gehaat en verguisd. Het lijkt wel een vorm van ramptoerisme.

Is het nog ergens goed voor? Nou, sleaze and dirt over anderen zou je eigen zelfbeeld positiever maken, lees je verderop in dit nummer. Maar ook al heeft elk huis zonder twijfel zijn kruis, van onszelf willen we natuurlijk niet dat er ook maar één iemand dit kruis te zien krijgt. En al helemaal niet als dit betekent dat je partner regelmatig het kruis van een ander van dichtbij bekijkt. Maar: te laat. Mede dankzij de zogenaamde 'spionnen' die tegenwoordig blijkbaar overal zitten.

Voorbeeld: de receptionist achter de balie bij de tandarts heeft een bekende dame, getrouwd met bekende partner, veelvuldig gespot en denkt inmiddels zeker te weten dat zij het doet met de tandarts zelf. Ze stuurt Yvonne Coldeweijer een bericht. Zelfs Yvonne brengt het niet. Een kleine roddel van slechts één persoon is geen keihard bewijs. De verveelde baliemevrouw en fervent juiceslurper neemt zich voor het volgende bezoek stiekem te filmen. Bingo. Tandarts zit in circusactwaardige positie boven op bekende dame die in 'de' stoel zit en er wordt getrokken. Geen kies, dat is duidelijk te zien. De receptionist stuurt het naar Yvonne, die het op haar stories plaatst met: 'Deze bekende getrouwde vrouw doet het met haar tandarts!'

Smeuïg? Ja. Nieuwsgierigmakend? Ja. Ga je het filmpje kijken? Niet?! Wel dus, anders lieg je. Maar dan. Die bekende dame heeft een partner. Ouders. En, erger nog, kinderen, die via dit medium hun moeder op internet zien. Samen met de tandarts. Kut, kut, helemaal kut. Vreselijk. Voel jij je als volger, kijker van dat filmpje, schuldig en een voyeur? Ja. Voel je de pijn van de partner en kinderen? Ja. Ben je pissig of zelfs bloedlink op Yvonne? Ja. Klik je de volgende keer op een filmpje waarin BN'er A het met BN'er B doet? Hartstikke ja. 'Dan moeten ze het maar stiekem doen, hoor, die bekende mensen.' Of: 'Eigen schuld, dikke bult dat ze te veel drinken en gefilmd worden.' Aldus het gros van de mensen.

Het stomme is: dat is tegenwoordig dus ook zo. Ook al heeft de buitenwereld er nog steeds geen ene moer mee te maken of Charly Luske vreemdgaat, of dat Steven Brunswijk het met andere vrouwen buiten zijn partner doet. Iedereen kan alles maar over je zeggen, beweren en onthullen. Is dat klote? Meer dan. Zeker als je ziet hoeveel pijn, verdriet en angst het reeds bij sommigen heeft opgeleverd. Kun je er iets tegen doen? Ja. Als het echt te gortig wordt, wordt er weleens een aanklacht ingediend. Sommigen krijgen gelijk, met als gevolg een rectificatie of geldsom. En toch, de stress en het negatieve gezeik heb je dan al gevoeld en raak je niet zomaar kwijt.

Maar wat die juicekanalen dus blijkbaar ook niet kwijtraken, zijn de volgers, de ramptoeristen, de genieters. Jullie dus. Wij. De mensheid. Het consumeren blijft. Zolang mensen dat doen, blijven die kanalen bestaan. Al hoop ik dat het brengen van écht vreselijke berichten nooit zo erg gaat zijn dat iemand hierdoor het leven niet meer ziet zitten. Ik blijf en wil geloven dat deze contentmakers nooit zóver zullen gaan. Want niet alleen BN'ers, maar ook JM'ers (juicemakers) blijven mensen. Die hopelijk rekening houden met andermans gevoelens. Tenminste, daar hou ik me maar aan vast. Net als aan de woorden van Mies. Ik hoop dat eenieder die het betreft zo vaak mogelijk kan denken: gooi het over je schouder.

En John, als je dit leest: ik verdenk je nergens van. En lieve Joke achter de balie ook niet. Het was slechts een voorbeeld. Wel een sappige, al zeg ik het zelf.

(John is mijn tandarts.)