Ik heb weleens geroepen: vierde ik kerst maar alleen met een kat

Het is een allegaartje, een mengelmoes van gezellige, maar gekke mensen die één familie vormen. Dat kunnen wij thuis ook zijn. Met Zion, die dan weer iemand meeneemt met kerst die ik nog nooit gezien heb. Of Isaa met een nieuwe partner.

En dan zitten onze ouders en mijn broer, wellicht ook met een nieuwe partner, daar ook bij. En al die mensen moeten dan met elkaar dealen en het vooral leuk hebben. Succes. Disfunctioneel wordt het nooit, maar ik heb weleens geroepen: was ik maar alleen met een kat. Vooral als er veel stress bij komt kijken - teveel mensen, moeten koken, iedereen happy houden.

Kerst móét maar leuk zijn, iedereen roept dan ook altijd 'Fijne Feestdagen!'. Nou, soms zijn het geen fijne dagen. Soms is kerst juist verschrikkelijk en zien mensen er als een berg tegenop, omdat ze geen leuke familie hebben of met die ene zus moeten dealen met wie ze niet door een deur kunnen. Gezellig. Terwijl je eigenlijk zo sterk zou moeten zijn om te zeggen: 'Pap, mam, tante Bea, ik kom wel een keer op zondag langs. Maar met kerst zit ik alleen thuis op de bank met m'n kat. Of met m'n vriendinnen. Of met m'n buren.' Ook dat is kerst. Dat is jóúw kerst.

Toen ik op kamers woonde bij een hospita hadden mijn beste vriend Hein en ik allebei even geen relatie. Kerst vierden we met een taaie biefstuk, want ik kookte, met wat groenten en kant-en-klare puree. Niet te vreten. Maar ik denk er nog steeds met zo veel plezier aan terug, want het was wél heel gezellig.

Bij mijn hospita op de eerste etage, die destijds al in de zeventig was, slingerden we ook wat eten naar binnen en vervolgens gingen we een flink stuk wandelen, in die ijskoude winterlucht. Zo'n taaie biefstuk valt nou eenmaal niet bijzonder lekker en kant-en-klare puree ploft blijkbaar als een gigantische bal in je maag.

We keken op onze route alle chique woonkamers in Amsterdam Oud-Zuid in. Heerlijk, die stijlvolle ornamenten aan het plafond. Grote, prachtig gedekte tafels vol met proostende mensen en cadeaus. Ik weet nog dat ik dacht: dat wil ik ook, als ik later in een grotemensenhuis woon.

Jaren later had ik dat ineens. Want Marco's kinderen zorgden er met kerst voor dat ik die dagen in ene niet meer aan een taaie biefstuk met Hein zat, maar aan zo'n immense tafel met mijn kersverse gekozen familie en cadeaus. Mijn ouders en broer, Marco's moeder en soms ook zijn twee broers en hun gezinnen completeerden het geheel. Op de plafonds met ornamenten na kwam het heel dicht bij mijn droom van een paar jaar geleden.

En niet alleen in mijn privéleven heb ik fijne mensen om me heen. Ik ben zo dankbaar dat ik ook in mijn werk omringd ben door lieve, grappige en ontzettend talentvolle mensen die er allemaal voor zorgen dat ik mijn werk nog beter wil doen en dat ik er nog veel meer plezier in heb. Op de cover van dit nummer presenteer ik jullie dan ook met zeer veel trots onze &C-familie. Deze familie laat jou elke maand in het hoofd en hart kijken, hoe bijzonder is dat?

Te beginnen met Leonie ter Braak. Een van de leukste vrouwen die ik ken in ons vak is onlangs columnist geworden van &C. En, hoe gezellig, ik mag haar sinds kort mijn RTL-collega noemen. Hila Noorzai, ook sinds kort columnist van &C, is een groot talent op televisie van wie we zeker weten nog heel veel moois te zien krijgen.

James Worthy schrijft al een tijd voor &C en ik kan elke maand niet wachten om zijn stuk te lezen. Een man met een prachtige pen. Carmen Felix, columnist van het eerste uur voor &C. Haar zelfspot, scherpte en durf zijn bewonderenswaardig. Karsu is onze foodcolumnist en vooral ook bekend als zangeres. En wát voor een. Een multigetalenteerd mens, deze mooie bruisbal.

Monica Geuze is, naast geestig en erg gedreven in alles wat ze doet, voor mij ook nog een moeder van school. Haar lieve dochtertje Zara-Lizzy en onze Bobby zitten bij elkaar in de kleuterklas. Pepijn Lanen had ik tot voor kort nog nooit ontmoet, maar bewonder ik wel al langer. Ik ben dan ook blij dat deze toegewijde vader, muzikant, schrijver en podcastmaker met Monica in ons dubbelinterview wilde staan.

Dan 'mijn' Leco. Meestermake-upper, kapper, maar vooral ook een van mijn beste vrienden. Leco is zo iemand die ik 's nachts kan bellen en die me net als mijn man en de rest van mijn vriendenkring altijd 'aangelijnd' houdt.

En James en Bob mochten natuurlijk niet ontbreken. Ook al sta ik hier met &C-collega's, zij zullen samen met mijn geliefde man, hun vader, altijd op de eerste plaats komen. Vooral deze feestdagen, als ik met alle mensen van wie ik hou om die grote tafel wil zitten. Met mijn moeder en vader, os Joke en ozze Sjon, mijn grote broer Roger, met Esmée, die vanaf deze kerst een nieuw mensje meeneemt, Sol, die we helemaal plat gaan knijpen deze dagen, en Isaa en Zion (en wellicht wat nieuwe partners). En het liefst ook nog met onze gekozen families: onze vrienden. Keigezellig is dat.

Maak het fijn lieve mensen, en bedank de mensen om je heen aan wie je wat had dit afgelopen jaar. Die je steunden, met wie je iets moois meemaakte, die je lieten lachen, je getroost hebben, je lieten genieten of je dit jaar hebben laten vliegen. Dat mensen bij je willen zijn, moet je nooit als vanzelfsprekend ervaren, dat moet je koesteren. Heel fijne feestdagen, geniet van en lach veel met elkaar. Dat is het allerleukste.