Als je als man haren uit je oren ziet komen, weet je dat de tijd van affaires voorbij is

Hij lijkt op die wereldberoemde visstickverkoper. De kapitein draagt een blauw jasje en zijn vingers ruiken ongetwijfeld naar kabeljauw. Hij drukt drie keer op de scheepshoorn. Er is geen ontkomen meer aan. Ik word oud. De gebreken zijn grandioos aan het samenscholen. Ze springen uit de boot en lopen naar een bankje op de boulevard.

Het is een viertal gebreken. Ik herken ze allemaal. Hielspoor loopt naast spastische darm. De twee worden gevolgd door positieduizeligheid en oorhaar. Nu hoor ik jullie denken: oorhaar? Dat is toch geen gebrek? Wij vrouwen hebben het pas zwaar. Het is geen wedstrijdje, of zo, maar oorhaar zou niet eens in de top vijftig van onze vrouwengebrekenhitlijst komen. Ik hoor jullie en ik respecteer jullie, maar waarom zijn het toch altijd de mensen die zeggen dat niet alles een wedstrijdje is die overal een wedstrijdje van maken?

Oorhaar is geen pretje. Als je als man haren uit je oren ziet komen, weet je dat de tijd van affaires voorbij is. Niemand wil meer met je afspreken in een snelweghotel. En terecht. Oorhaar is een nog grotere afknapper dan mannen die vreemdgaan. Het wegscheren is vanzelfsprekend een optie, maar oorhaar groeit sneller terug dan onkruid. Het spreekwoord zegt dat onkruid niet vergaat, maar oorhaar vergaat nog minder. De enige voor wie ik echt bang ben is mijn chronische positieduizeligheid. Het klinkt niet echt rock-'n-roll, maar het is niet anders.

Vroeger dacht ik altijd dat mijn verslavingsgevoeligheid mijn allergrootste vijand zou worden. Of mijn somberte. Of mijn gestotter. Maar nee hoor, mijn aartsvijand is positieduizeligheid. Het klinkt als iets wat je voelt na een ingewikkeld seksstandje, maar het is dus dat je ongelooflijk duizelig wordt als je je hoofd beweegt. Zo'n aanval duurt gelukkig maar een minuut. Het enige probleem is dat de aanvallen pas na vier weken overgaan. Er bestaat ook geen medicijn tegen duizeligheid. Gisteren werd ik duizelig wakker en nu weet ik dus dat ik vier weken lang als een dronken opa door het huis loop. Ouderdom komt met gebreken.

Naast dit alles heb ik ook een te hoog testosteron. Eigenlijk heb ik dit altijd al gehad, maar ik merk het nu pas. De stemmingswisselingen, dat dominante en ik heb nog vaker zin in seks dan een vorkheftruckchauffeur van zeventien. Mijn libido is een fucking wolkenkrabber, maar mijn hoofd is een draaimolen. Als je heel stil bent, zou je de kapitein kunnen horen lachen. En terecht. Chronische duizeligheid en een huizenhoog libido zijn echt hilarisch samen. Ik heb zin in seks, maar ik word duizelig als ik mijn hoofd beweeg. Ouderdom komt niet alleen met gebreken, maar ook met bijzonder goede grappen. Ik hoop dat ik nog lang mag leven. Langer dan de haren die uit mijn oren komen.