Je kan je niet aan het schoolhek vertonen met een slechte surprise

'Zeg, hoe lang zijn jullie bezig met de surprises van jullie kinderen?'

'Hoe bedoel je?'

'Nou ja, als ze een surprise moeten maken voor school.'

'O! Geen idee eigenlijk. Dat doet ‘ie dit jaar zelf. Of wacht, ja Henk heeft een half uurtje de lijmklemmen gedaan.'

'Zo kort?! Ik was acht uur bezig! Een hele werkdag!'

'Jij? Was jij bezig? Wat heb je in godsnaam gemaakt dan?'

'Nou ja, niks bijzonders… Gewoon. Een Pokémon.'

'Een Pokémon? Van papier-maché ofzo?'

'Nou. Van hout. Met de figuurzaag. En dan met plakkaatverf. Verder niks bijzonders hoor. En er zaten lichtjes in op de plek van de ogen. O, en een deurtje op de rug met scharnieren, zodat ze thuis die Pokémon nog als kastje ofzo kunnen gebruiken.'

'Goh. Ja, nee. Vorig jaar heb ik even meegeholpen met papier-machéën. Maar goed, toen was het uiteindelijk een avocado die leek op een vagina.'

'Wij gaan eerst aan de tekentafel zitten en dan maken we een plan, Sjoerd-Jan en ik. En dan gaan we naar de bouwmarkt en dan kopen we spullen en dan gaan we aan de slag. Maar ja, Sjoerd-Jan is nogal snel afgeleid en dan ga ik er maar mee verder de volgende dag. Je wil toch het beste voor je kind.'

'Ja, het beste voor het klasgenootje dat die surprise krijgt.'

'Ja, maar dat is het beste voor je kind, toch?'

'Krijgt ‘ie zelf een schoenendoos met houtsnippers erin. Of een blok ijs met stuivers.'

'Nou, wij nemen op onze school dingen serieus. Anders kun je je niet meer vertonen aan het schoolhek.'

'Ja, maar je gaat toch geen twee dagen met een surprise aan de gang?'

'En dan zie ik die blikken voor me van de andere moeders, en wat iedereen er dan van zou gaan zeggen. Ik zie die blik van Anjet al: dat die denkt, nou wat een slechte moeder is dat, die heeft haar kind gewoon een schoenendoos met houtsnippers laten vullen en dan krijg ik gewoon stress. Zo’n knoop in mijn maag. Echt bijna een burn-out krijg ik ervan.'

'Altijd de moeders…'

'Ik heb me dit jaar gewoon ziek moeten melden. Zo erg voelde ik het. Al die spanning bij die kinderen. Al die Sinterklaasstress. Dat is echt veel te heftig voor ze.'

'Voor de kinderen? Voor jou! Wat heeft Sjoerd-Jan nou helemaal gedaan in die twee dagen? Lopen minecraften, zeker?'

'Maar goed, het is bijna Sinterklaas. En dan kan ik het weer loslaten.'


'En dan is het alweer Kerst.'


'O god, nee, Kérst! IK KAN HET NIET MEER AAN!'


'O! Niet huilen! Nog maar tien jaar! En dan ben je er af!'