Ondanks dat ik goed ben in klagen over hoe alles alsmaar duurder wordt, is lekker leven buiten de deur een luxe die ik mezelf en mijn zoon Sem af en toe gun. Reizen, lunchen in een leuke eettent en een wandeling in het park afsluiten met een babyccino (ja, ook ik ben gezwicht): zo nu en dan doen we het. Afgelopen maand waren we in Zürich en zocht ik een restaurant voor het avondeten. Ik kwam uit bij een populaire tent met een helemaal hip concept: een vegetarisch opschepbuffet waarvan de prijs bepaald wordt aan de hand van het gewicht.

Praktisch onbeperkt eten scheppen: dat klinkt goed, dus we gingen ervoor. Maar nog voor er een schep op ons bord lag, werden we al aangesproken door een chef die ons naar het kinderbuffet wees. Met gefronste wenkbrauwen en een hard hoofd sjokten we achter hem aan.

Een blik op de grote schalen was genoeg. Waarom bestaat het kinderbuffet altijd uit frietjes, kipnuggets, spaghetti, minipizza's en pannenkoeken? Elke keer als ik een kindermenu onder m'n neus geschoven krijg om iets uit te zoeken voor mijn zoon, draaien m'n ogen terug hun kassen in. Het is zo genormaliseerd om kinderen vol te stouwen met frituur- en ovensnacks, dat groenten op een kindermenu eerder uitzondering dan regel zijn.

Ik bedankte de chef en liep met Sem terug naar het normale buffet, en daar zat genoeg voor hem tussen. Hij eindigde zijn onbeperkt-scheppen-ronde met een grote opscheplepel broccoli. Z'n lievelings. Aan de bar konden we kiezen uit 'speciaal geselecteerde' kinderdrankjes, zoals limonade of appel- en perensap. Ik bestelde, en ik kon een geïrriteerde zucht nog net onderdrukken, twee glazen water.

Gelukkig klinkt er de afgelopen jaren steeds vaker een tegengeluid. Ouders, restauranthouders en chefs willen anders en beter. Wat nou als we kinderen behandelen als volwassenen in een restaurant? Als we ze net zo veel zorg, kwaliteit en variatie aanbieden? En wat nou als we het aanbod voor volwassenen en kinderen gelijk houden maar porties in formaat aanpassen? Dan wordt thuis gezond en gevarieerd eten ook makkelijker en staat 'snacken' niet gelijk aan buiten de deur eten. En als we dan toch bezig zijn... Haal dan ook gelijk die iPads en andere schermen van tafel. Maar die irritatie bewaar ik voor een volgende column.