Stefano (35): 'Een paar jaar geleden zag ik in een aflevering van Keuringsdienst van waarde dat anti-aanbaklagen van pannen giftige stoffen bevatten. Die komen vrij tijdens het koken of als de pan beschadigd is. Iemand vertelde zelfs dat haar kanarie erdoor was overleden. Ik trok mijn keukenkastjes open en zag dat al mijn pannen een anti-aanbaklaag hadden. Ik schrok me kapot. Zo is het gekomen dat ik nu toch al zeker een jaar of twee intensief bezig ben met pannen.

Dit exemplaar kreeg ik als kerstcadeau van mijn ex-vriendin en haar moeder. Na die aflevering van Keuringsdienst merkte ik hoe afhankelijk ik geworden was van de anti-aanbaklaag. Waar ik me voorheen nooit druk hoefde te maken of iets aanbrandde, is het nu zaak mijn aandacht erbij te houden tijdens het koken. Al moet ik wel eerlijk zijn over hoe vaak ik kook. Ik hou van uitgebreid koken, maar doe dat niet vaak meer. Als ik in de keuken sta, is dat meestal rond twee uur 's nachts als ik hongerig terugkom van een optreden ergens in het land. Dan maak ik een bordje ontbijtspek voor mezelf klaar.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, kun je dat gerecht prima ook op andere momenten dan 's ochtends eten. Als je dat doet, geeft dat een heel nieuw perspectief op het leven. Dat we onszelf van alles wijsmaken wat helemaal niet waar is, bijvoorbeeld. Soms bak ik ook tamme kastanjes. Een geweldige snack die qua beleving een beetje tussen een aubergine en een oliebol in zit: je proeft de olie, maar ook een zoetige, nootachtige smaak. Heel knus en gezellig.

Wanneer je een pan als deze aanschaft, krijg je een heel boekwerk met instructies mee. Voor je een beetje kunt koken, moet je veertig pagina's aan wetenschappelijk materiaal doorploegen om te leren hoe die pan denkt en reageert. Ook moet je er rekening mee houden dat de eerste driehonderd gerechten die je erin bereidt grandioos mislukken. Maar verzorg je 'm goed, dan ontstaat er op een gegeven moment een magische band tussen pan en eigenaar, waardoor die ineens een haute-cuisine-achtige kwaliteit gaat vertonen. Dat bereiken, vraagt echter wel jarenlange toewijding. Ik moet 'm voortdurend invetten met olie, anders gaat het metaal oxideren. De pan mag absoluut niet in de vaatwasser, maar hij is hartstikke zwaar, dus afwassen is ook ingewikkeld. Het water mag niet te heet, maar ook zeker niet te koud. En ik moet de pan elke dag even knuffelen en liefdevol opwrijven met een doekje terwijl ik er klassieke muziek voor speel. Het is net een huisdier. Eigenlijk heb ik nog een paar van zulke pannen nodig, maar dat is per pan ook een extra dagtaak erbij, dus dat houdt me enigszins tegen.

Nu ik erover nadenk, is deze pan gewoon een loodzwaar blok aan mijn been. Mijn discipline wordt bovendien per kookbeurt minder. Koken doe ik daarom steeds vaker met mijn eigen lichaam. Dat is moeilijk, maar een mens leert veel in Expeditie Robinson. Nadat ik een ingrediënt heb geroosterd op een satéprikker boven het gasfornuis, doe ik het in mijn mond en daar voeg ik er nog wat zout, peper of andere kruiden bij. Zo probeer ik het hele pannengedoe een beetje te omzeilen.'

Stefano's ontbijtspek

Dit gaat erin Voor 1 persoon Bereidingstijd: 10 minuten

• 4 plakken ontbijtspek

Zo maak je het... Haal het ontbijtspek uit de koelkast en laat minimaal 5 minuten op temperatuur komen. Het vet van het spek komt zo weer in z'n natuurlijke staat en is dan beter te bereiden. Verdeel het spek over de – dan nog koude – pan. Zorg dat de plakjes elkaar niet overlappen, anders worden ze niet egaal bruin. Om ver- schroeide delen te voorkomen laat je het spek samen met de pan warm worden, tot op middelhoge temperatuur. Ook belangrijk: neem de tijd. Het vocht dat in het spek zit, moet verdampen om het knapperig te maken. Hoe lang je de boel moet bakken, is afhankelijk van de dikte van de plakken. Erbij blijven en in de gaten houden dus.

Benieuwd naar de favoriete pannen en recepten van Kim Feenstra, Olcay Gulsen, London Loy en Sophie Milzink?