Anna Karolina #309: terug bij af voor Sebastiaan

De klus, jaren geleden, was kristalhelder. Isabella en ik moesten de bende van Gregor uitschakelen, waaronder zijn allergrootste waakhond Alejandro. Toen Gregor onverhoopt een manier had gevonden om weg te komen, en Alejandro aan zijn lot overliet, ontstond er een grote haat tussen de twee. Alejandro zette zijn eigen handel op en werd de op een na grootste crimineel van Mexico. Gregor bleef aan de top, maar het was een kwestie van tijd of hun vete zou een bloedbad aanrichten.

Isabella ging undercover en werkte maandenlang als serveerster bij een vaste kroeg, waar Gregor met zijn bodyguards shotjes achterover sloeg om zich zijn vroegere jaren te herinneren. Hij was zijn grote liefde Sasha kwijtgeraakt, die de kans zag weg te komen met hulp van Alejandro's jongens. Dat was eigenlijk de grootste hak die Alejandro Gregor had gezet.

Verscheurd door liefdesverdriet en wanhopig viel Gregor snel voor de onschuldige uitstraling van Isabella. En zij, zij raakte er steeds verder en verder in betrokken. Ik kon niet anders dan ten tonele verschijnen, anders was het slecht met haar afgelopen. Ik speelde haar vriend. Gregor was uitgenodigd op onze bruiloft. We gingen ver in het winnen van zijn vertrouwen en het succesvol afronden van de zaak.

Alle contacten van Gregor openbaar maken, dat was de bedoeling. Isabella moest een nacht zwakte tonen en met hem meegaan. Een nacht om de man een slaappil toe te dienen en alle nodige informatie afhandig te maken. Maar er was iets wat niet klopte aan die nacht. Er was niemand om haar te helpen. Hij had het door. Het kon niet anders. Hij wist dat er een plan in uitvoering was en heeft er gruwelijk gebruik van gemaakt.

'Waarom heb je Isabella hier naartoe gehaald?'

'Ze moet dit eigenhandig afmaken, vind je niet?' zegt Chef.

'Er zijn hier alleen verliezers, zie je dat niet?'

'Jongen, ik heb je altijd als een zoon behandeld, maar daar komt nu een einde aan. Jouw loyaliteit ligt duidelijk niet meer bij het werk, maar bij die griet van je.'

'Noem haar niet zo. Ze heet Anna en ze is de liefde van mijn leven. Hoor je me? Dat jij nooit liefde hebt gekend en getrouwd bent met je fucking werk is niet mijn probleem. Dit is het laatste wat ik doe, hoor je me, het laatste. Hierna ben ik weg!'

Hij staat abrupt op en grijpt mijn shirt vast.

'Hoor je jezelf? Een vrouw laten komen tussen jou en je ware lot. Jij bent een geboren politieagent. De beste undercover die we hebben. Ik weet niet wat zij met je heeft gedaan, maar Sebastiaan, luister naar mij, dit is je doel. Dit is je leven. Als je kapt, als je echt kapt en denkt een fijn leven met haar op te bouwen heb je het mis. Geloof me. ik heb het zelf meegemaakt. Fuck!'

Hij schreeuwt het uit en ik zie tranen in zijn door bloed doorlopen ogen.

'Jij denkt dat ik geen liefde heb gekend? Hoe lang ken je me? Ik had een leven voor jou, jij dwaas. Alles veranderde toen ik Ilya ontmoette, maar nooit, nooit heb ik genoeg rust gevoeld om heel mijn leven op te geven om met haar te zijn.' Ik probeer me los te rukken, maar zijn kracht is onverwacht sterker dan sterk.

'Dit werk laat het niet toe. Hoor je me? Je moet haar loslaten. Je moet haar een man laten vinden die haar kan geven wat jij nooit zult kunnen geven. Jij bent een beest, een machine, zo ben je getraind. Als je van haar houdt, dan laat je haar gaan.'

Nu ben ik het die wazig ziet en voelt hoe mijn keel dichtgeknepen wordt. Ik wil er niet naar luisteren, niet aan toegeven, maar ergens diep vanbinnen voel ik dat hij geen ongelijk heeft.

Wordt vervolgd