Sexy Time - De Tovenaar #12: 'Ik wil dit spel niet meer zo spelen'

Maud geniet van de ongeremde avond met de tovenaar en laat zich volledig gaan. Maar dan stelt hij plots een vraag die de magische bubbel uiteen doet spatten.

Precies zoals je de meest intieme gesprekken kan voeren met vreemden, zo kan je ook de meest ongeremde seks hebben met degene waar je niks vanaf weet. En vice versa. Juist het niet weten, het kunnen zijn wie je wilt zijn, het feit dat niets er verder toe doet dan de hongerige lichamen en het verlangen; dat maakt deze avond zo fucking bijzonder en betoverend.

De wereld om ons heen lijkt omgeven door magische vuurvliegjes, rozenblaadjes geuren sterk en de naaktheid van onze lijven doet me stromen. Plagend lik ik over zijn volle lippen. Hijgend houdt hij ze open, alsof hij verkoeling zoekt, die ik hem niet van plan ben te geven. Steeds sneller en dwingender berijd ik zijn knots. Hij glijdt heerlijk en de toegang wordt hem bij iedere stoot makkelijker gemaakt. Hij roert mijn binnenste tergend lekker. Ieder hoekje, ieder verborgen plekje. Ik krul en draai om zijn paal en laat mezelf helemaal gaan.

'Stop, alsjeblieft, stop even. Niet zo snel al. Ik zei...'

Hij grijpt me met zijn sterke handen aan weerskanten van mijn taille en probeert me stil te houden. Mijn heupen zijn echter niet te houden en ik slok zijn alles op. Hij brult, hijgt, schud met zijn hoofd van links naar rechts en verkrampt. Zijn schokken doen mij speels opveren en ik glimlach gelukzalig.

'Wie ben jij?'

Hij trekt geïrriteerd het stuk stof van zijn ogen weg en kijkt me duister aan.

'Dat doet er niet toe.'

'Nee, stop. Ik wil dit spel niet meer zo spelen. Ik verander de spelregels. Jouw fantasie is geweest. Nu de mijne.'

'En dat is?'

Ik grijp naar een kussen en zet deze tegen mijn bovenlijf aan.

'Ik wil je leren kennen. Serieus, vertel, wie ben jij?'

Geen idee waarom, maar ik bloos. Hij gaat een grens over en probeert iets van ons te maken wat er niet is.

'Je bent toch niet voor niks met me gaan eten vanavond.'

'Wat bedoel je daarmee?'

'Ik bedoel dat je misschien meer zoekt.'

'Wat bedoel je met meer?'

'Nou, iemand die je het allebei kan geven. De meest fantastische seks en intimiteit.'

'Nee hoor, dat bestaat niet.'

Ik snap echt niet waar dit ineens vandaan komt en ben instant op mijn hoede.

'Ben je boos?'

'Ja.'

Ik sta op en begin mijn kleding van de grond te plukken.

'Waarom doe je dit? Waarom laat je me niet toe?'

'Ja hallo, je bent net in me geweest.'

'Je weet maar al te goed wat ik bedoel.'

'Jij doet ineens raar. Kijk ons nou. We hebben elkaar voor het eerst gisteren ontmoet en hebben zonet seks gehad. Het ging toch om de fantasie. Niets aan dit is gewoon of geeft blijk van het willen kennen van elkaar.'

'Spreek voor jezelf. Mijn uitnodiging was precies daarvoor bedoeld.'

Ik merk aan zijn lichaamstaal dat ook hij nu opgefokt is en vreemd genoeg windt het me enorm op. Het idee dat ik hem waarschijnlijk niet meer ga zien na dit gesprek, plant een angstgevoel in me, en ik voel de urgentie om hem weer tegen me aan te voelen. Ik weet dat ik het zelf heb verkloot, maar ik moet het, hoe dan ook, voor vanavond zien terug te draaien. Ik wil hem. Fuck, ik wil hem echt.

Hij trekt zijn boxershort op en vreemd genoeg is juist het bedekken van zijn huid het meest sexy ding dat ik in tijden heb gezien.

'Ga je?'

'Volgens mij was jij aan het vertrekken.'

Ons magische bubbel is compleet uiteengespat. Fuck de wereld en haar grauwe angsten. Ik wil bij hem blijven, hier zijn, deze avond mag nog niet voorbij zijn. Ik voel dat het in mijn handen ligt. Dat ik de enige ben die hier een wending aan kan geven. De oh zo fijne beschermende muur om me heen begint te wankelen en ik twijfel. En dan ineens, met een immense oerkracht, stap ik op hem af en druk mezelf tegen zijn borst aan.

'Blijf. Alsjeblieft. Blijf. Het spijt me. Dit doe ik dus altijd. Alsjeblieft. Hou me vast.'

Zijn lijf voelt versteend aan. Het is duidelijk dat ook hij een schild omhoog houdt nu. Harder en verpletterend druk ik mezelf tegen hem aan. Ik hoor mezelf hijgen in de verder stille duisternis. En dan, heel zachtjes, voel ik hem teder de haren achter mijn oren krullen en weet ik dat hij nergens heen gaat. En dat ik dat in zijn geval ook echt niet wil. Hij mag blijven, hij moet blijven.

Wordt vervolgd.