Hoor jij jezelf nadenken in je hoofd? Noortje niet

Jezelf in gedachten toespreken, toekomstige gesprekken in je hoofd afspelen of een mentale stem horen die je gedachten toelicht. We horen het allemaal weleens, toch? Niet dus. Voor de een is deze innerlijke monoloog vanzelfsprekend, terwijl de ander zich er totaal niets bij kan voorstellen. Maar wat gebeurt er dan in de hoofden van mensen die geen stem horen? &C belde met Noortje – iemand zonder innerlijke monoloog – om het te vragen. Een innerlijke wattes? Grote kans dat je nu denkt: 'Huh, een innerlijke wattes?', maar heel ingewikkeld is het niet. Een innerlijke monoloog hebben betekent dat je jezelf hoort praten in je hoofd. Dat kan een innerlijke stem zijn die je gedachten vertelt, maar het kan ook in de vorm van een gesprek met jezelf zijn. Heb jij binnenkort een sollicitatie of ander belangrijk gesprek en speel je dat alvast af in je hoofd? Dan is er sprake van een innerlijke monoloog. Hetzelfde geldt voor liedjes en film- of podcastfragmenten die zich af blijven spelen in je hoofd of de stem die je hoort als je een boek leest. Gesprek met jezelf Voor iedereen die zo'n innerlijke monoloog regelmatig ervaart, is het moeilijk voor te stellen dat er mensen zijn die helemaal niets horen. Toch is die innerlijke stem slechts veelvoorkomend bij dertig tot vijftig procent van de mensen, zo stelt professor Russell Hurlburt, een belangrijke onderzoeker op het gebied van innerlijke ervaringen. Noortje (24) heeft bijvoorbeeld geen innerlijke monoloog. Ze vertelt: 'Ik denk juist in beelden in plaats van in stemmen. Ik zou ook niet weten hoe ik het voor elkaar moet krijgen mijn eigen stem te horen in mijn hoofd of te communiceren met mezelf. Voordat ik dit hoorde, wist ik niet eens dat dat bestond: een gesprek met jezelf hebben.'   Warhoofd Volgens Hurlburt is het hebben van een innerlijke monoloog niet per se goed of slecht. Andere manieren van denken, bijvoorbeeld visueel, zoals Noortje, kunnen ook voordelen hebben. Wel kan een innerlijke monoloog mensen helpen om te plannen en logische problemen op te lossen. Zo heeft Noortje vaak moeite met het ordenen van haar gedachten. 'Wat ik meestal doe met mijn dagplanning, is alles op briefjes schrijven. Die plak ik dan op een vaste plek op de keukentafel. Ik moet iets direct opschrijven en blijven zien, anders onthou ik het niet. Ik kan het niet alleen in mijn hoofd laten.'  Ook vindt ze het weleens lastig om haar gedachten letterlijk te omschrijven. Noortje: 'Mijn gedachten zijn dus in beeld en niet in tekst, waardoor ik dingen vaak iets anders omschrijf dan ik ze in gedachten bedoel. Na gesprekken denk ik dan weleens: 'Verrek, ik had dít moeten zeggen.' Als je wel in teksten of stemmen denkt, dan kun je je gedachten denk ik veel concreter verwoorden.'  Op een schaal van 1 tot 10 Toch is het hebben van een innerlijke monoloog niet zo zwart-wit. Volgens Hurlburt zijn er weinig mensen die 100 procent van de tijd een innerlijke stem hebben en veel mensen die het af en toe hebben. Noortje: 'Op een schaal van 1 tot 10, scoor ik een twee. De reden dat ik twee en niet één zeg, is omdat als ik een appje van iemand lees, ik wel de stem van diegene hoor. Of als ik een liedje in mijn hoofd heb, dan hoor ik de stem van de artiest wel, al lukt dat me ook niet langer dan drie seconden als ik niet hardop mee mag zingen. Videobeelden kan ik bij een liedje wel makkelijk zien, ook al heb ik de videoclip nog nooit bekeken.'  Het kan dus per persoon verschillen of ze wel of geen innerlijke monoloog hebben en zo ja, hoe vaak die stem aanwezig is. Nu is natuurlijk de grote vraag: heb jij een innerlijke monoloog? En je partner? Je beste vriend? Je buurvrouw? We waarschuwen je alvast: duik je eenmaal in dit fascinerende onderwerp, dan sta je voor je het weet vreemden op straat te vragen of ze 'een stem horen'. En dat kan best gek overkomen.