Sexy Time - De yoga-retraite #3: 'Het is alsof ik buiten mijn lichaam treed'

Mijn ergste nachtmerrie is werkelijkheid geworden. Onhandig, met een handdoek om mijn lijf gewikkeld, strompel ik richting de grote zaal, die gedurende de retraite omgedoopt is tot 'Rebirth' zaal. De geluiden die vanuit de ruimte komen klinken zangerig en bijna klagend. Ik tuur door de open deur en zie mensen naakt, met hun benen over elkaar gekruist, in een grote kring zitten, waar zo hier en daar gaten in zijn opengelaten. Het is me duidelijk dat bijna iedereen er al is en dat ik een van de openingen moet uitzoeken om neer te dalen. Gadver, ik wil dit niet. Ook al wil ik niet, mijn ogen worden getrokken naar de schaamstreken van iedereen en mijn lippen gaan als vanzelf een stukje van elkaar.

Ergens is het feit dat we dit met z'n allen doen, een vreemde geruststelling. Een stemmetje in mijn achterhoofd zegt me te kalmeren en me over te geven aan dit alles. Tegelijkertijd vind ik het doodeng en heb ik nog nooit ergens zo hard van weg willen rennen als van dit.

'Kom schat, ik volg je.'

De stem van Joan klinkt achter me en ik voel hoe haar harde tepels prikken tegen mijn warme huid. Mijn handdoek is afgezakt aan de achterkant en net als ik deze omhoog wil trekken en de knoop voor strakker aan wil halen, wordt mijn handdoek in een snelle beweging van mijn lijf gerukt.

'Chiara, kom. Vertrouw erop dat dit goed voor je is.'

De altijd zachte stem van Andreas klinkt nu ietwat donkerder en resoluut. Ik draai me om om hem te vertellen dat hij me wel even van tevoren had kunnen waarschuwen voor dit. Hij kent me al jaren en weet dat ik totaal niet de vrijheid heb in mezelf om me zo snel over te geven, aan wat of wie dan ook. Maar in plaats van het vriendelijke gezicht van Andreas kijk ik in de grijsgroene ogen van de tweede vreemdeling die mee is gekomen. Dit moet die hele Noah zijn dus.

Zijn stoppelbaard siert, als een getekend ornament, haartje voor haartje, zijn gebronsde brede kaak. Zijn borstharen zijn minimaal aanwezig en toch lijkt het alsof ze een aroma verspreiden van vruchtbare drassige gronden en net gekapte bomen. Ik snuif hem op en bijna lijkt het alsof ik buiten mijn lichaam treed. Alsof de tijd stilstaat, mijn gedachten wegebben en een stukje van mij hier stiekem van geniet.

'Chiara, dit is Noah. Mijn kamergenoot. Zeg gedag.'

Ik schrik en ontwaak uit de betovering. Mijn bestie en haar kamergenoot staan naast elkaar. Naakt. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is en kijken me zachtaardig aan. Dan slaat hij pontificaal zijn arm om haar middel en blijft, als een koalabeer, aan haar verstrengeld staan. Zijn lid hangt vriendelijk tussen zijn benen en mijn blik zuigt zich aan hem vast.

'Joan, kan ik je even spreken?'

Mijn mond voelt gortdroog en ik bevochtig mijn lippen.

'Maar we gaan zo beginnen. Heb je de agenda niet gezien?'

'Nu Joan.'

Ik ruk de handdoek uit zijn brute handen, sla deze om ons beiden heen en trek Joan mee richting de toiletten.

'Joan, we moeten hier weg', mijn stem echoed in de betegelde ruimte.

'Hoezo?'

'Wat bedoel je met hoezo?? Die mensen sporen niet. Je wilt toch niet zeggen dat je dagenlang naakt, in allerlei standjes, wilt gaan staan yoga'en tussen al deze types. Luister, onze groep is nog tot daar aan toe, maar al die anderen. En die hele Noah en Sarah, die zijn nog het engst. Ik voel aan alles dat we weg moeten.'

'Lieverd, schat, kijk me aan. Je handelt nu alleen maar uit angst voor het onbekende. Dat heeft Noah me allemaal zonet uitgelegd. De samenleving maakt ons los van elkaar. Terwijl liefje, de mens hoort samen te zijn met anderen. Wat wij allemaal doen is juist onmenselijk. Wat jij nu zegt is een error in je systeem. Ons afzonderen, alleen wonen, of huisje voor huisje een gezinnetje, nee, dat is pas wat niet hoort. Wij, net als zoveel dieren op onze prachtige planeet, behoren te leven in een gemeenschap. Samen, als één.'

Ze legt haar handen sierlijk op mijn schouders en kijkt me doordringend in mijn ogen aan.

'Joan, wat heeft hij...?'

Haar lippen sussen mijn woorden en voor ik doorheb wat er precies gebeurt, kus ik haar terug en smelt ik.

Wordt vervolgd.