Sexy Time - De yoga-retraite #11: Tijd voor het echte werk

Bij het openen van mijn ogen bemerk ik dat Noah nergens te vinden is.

'Waar is Noah?'

De hele zaal lijkt zijn aanwezigheid niet te hebben gemist en kijkt nu pas rond.

'Noah is naar de zee Chiara. Om zichzelf te zuiveren van wat hier zonet is gebeurd.'

Sarah knielt bij me neer en legt haar koude, iele handen over de mijne. Ik trek me terug van haar gebaar en veer op. Dat ik naakt ben en zichtbaar voor iedereen, doet er niet toe. Dit oord doet gekke dingen met je en klaarkomen te midden van een groep vreemden lijkt het meest natuurlijke wat er kon gebeuren.

'Chiara, je moet hem laten. Hij moet dit doen. Hij komt wanneer de tijd daar is.'

'Nou, dacht het niet.'

Ik neem grote passen en ren, eenmaal buiten, richting het water. Wat hij nodig heeft en moet doen is nu totaal irrelevant. Het is tijd om mijn prijs te innen en dat weet hij maar al te goed.

De schemering omhult de bomen en struiken in een schaduw die unheimisch aanvoelt. Ik hoor mijn adem echoën door de ruimte. Het geluid van de golven werkt hypnotiserend. In de verte zie ik hem tot aan zijn middel in het water staan. Zijn handen zijn gericht naar de hemel en zijn haren vallen als een waterval over zijn schouders. Even blijf ik staan. Het voelt niet goed om hem te storen. Alsof ik hier niet hoor en niet mag zijn. Alsof hij in de aanwezigheid is van iets of iemand waar ik totaal buiten val. Ik deins even terug en schuil achter een boom.

'Ik weet dat je er bent Chiara. Kom.'

Zijn stem klinkt beheerst doch dwingend. Ook al ben ik nog aan het bijkomen van mijn orgasme van zonet, ik voel aan mijn lijf dat het zich klaarmaakt voor het echte werk. Langzaam loop ik zijn kant op en voel het koude water in de branding tegen mijn hitte aanklotsen. Noah draait zich om en reikt zijn rechterhand uit. Stap voor stap zak ik verder in het natte zand. Mijn lichaam rilt, half heet, half koel, totaal onwetend over wat het overkomt. Ik pak hem vast en hij trekt me naar zich toe. We staan tegenover elkaar in het duistere, zwarte water. Het maanlicht verlicht de sprankeling in zijn ogen en als betoverd wacht ik op zijn volgende zet.

'Je hebt me. Het is je gelukt. Je krijgt me, maar alleen voor deze ene nacht.'

Ik voel hoe mijn rechtermondhoek omhoog krult en bijt op mijn lip.

Hard en intens trekt Noah me mee onder water en ik voel hoe de kou zich om mijn haren en hoofd wentelt. Het voelt heerlijk. Verkoelend. Verkwikkend. Als herboren kom ik omhoog en kijk in zijn ijzige blik. En dan, uit het niets, ineens, zo hard dat ik achterover deins en bijna omval, drukt hij zijn smachtende lippen op de mijne en begint hij me hongerig te kussen.

Geen opbouw, geen fatsoen, hard en gulzig. Zijn tong beneemt me de adem. Even heb ik nodig om zijn techniek te begrijpen, maar dan duw ik mijn nagels diep in zijn huid en kus ik hem terug. Als vanzelf vouw ik mijn benen om zijn middel heen, en voor ik het weet krijs ik hard naar de maan op het moment dat zijn stijve zich bij me naar binnen ramt.

'Dit is wat je wilde. Dit is dan ook wat je krijgt.'

Ik hoor aan zijn toon dat hij kwaad is. Kwaad op het feit dat hij verloren heeft. Dat ik sterker ben dan hij dacht. Dat alles waar hij in gelooft nu even van tafel is. Kreunend vang ik zijn stoten op. Hij voelt zo ongelofelijk lekker dat ik binnen een paar tellen voor de tweede keer weer klaarkom. Rust heb ik echter niet nodig, ik wil meer, zoveel meer.

'Ga door. Alsjeblieft, ga door.'

'Je hebt me de hele nacht, zei ik je, dus dan bedoel ik ook de hele nacht.'

Wordt vervolgd.