Sexy time - De verleidelijke galeriehoudster #5: 'Zeg me dat dit echt is wat je wil'

Haar handen zijn overal. Als losgelaten, wilde, gretige grijpmachines kneden ze in mijn lijf. Ik voeg mezelf naar haar grip en voel een extase door mijn aderen gloeien. Dit is gevaarlijk. Dit wordt een verslaving. Ook al is dit het begin, ik weet precies hoe dit af zal lopen.

Onze lijven, geplakt aan elkaar, voelen goed, te goed. Door haar hemelse herhalende manoeuvres lijk ik nog meer tot haar tweelingziel te worden geboetseerd. Het idee aan haar, aan wat er zo meteen kan gaan gebeuren, maakt me zo geil dat ik voel hoe mijn stijve zichzelf perst tegen mijn broek. Smekend om vrijheid, smekend om haar hitte en vocht. Ze is een open buffet dat uitgestald voor me staat. Ik heb trek in alles en geen idee waar te beginnen. Haar lippen smaken zoals zij eruit ziet. Bijtend, warm, gevaarlijk en honingzoet.

Binnen de kaders van onze opwinding bestaat er niks meer. Alles om ons heen is vervaagd, uitgegumd, totaal onzinnig en overbodig verklaard. Er rest ons slechts dat ene doel: de versmelting. De overheersende lust. Allebei kunnen we de betovering pas verbreken als we simultaan ontploffen en dit alles blussen.

Met haar ene hand omvat ze nu mijn bijna uit elkaar spattende lid en knijpt erin door het stof heen. Ik kreun en bijt in haar oor.

'Zeg me dat je dit echt wil. Ik heb geen zin in gezeik. Zeg me dat dit echt is wat je wil.'

Ze kijkt me nu streng aan en stopt abrupt met alles.

Ik kijk terug. Bijna wanhopig en ontredderd.

'Dit, ja, dit is ook wat ik wil. Ik voel het. Het voelt goed.'

'Je hapert. Je twijfelt. Je weet het niet zeker.'

Haar melancholische blik kijkt me nu onderzoekend aan.

'Nee, nee, ik …'

Ze geeft me een klein duwtje en draait zich om.

'Kleed je aan. Dit is wel genoeg voor vandaag. Ik zal je contract in orde maken.'

Ze opent een kast waar ze ineens een rode blouse vandaag tovert en lijkt daarmee weer een barrière aan te leggen voor enig lichamelijk contact.

'Maak je geen zorgen. Dit heeft verder geen invloed op je werk. Ik verwacht je morgen om half tien. Of ben je er klaar mee?'

'Ik ben er helemaal niet klaar mee. We zijn niet eens begonnen. Ik bedoel, ik ben nog niet eens begonnen. Ik…'

Ze loopt langs me heen terug naar de expositieruimte en ik hoor hoe de deur in het slot valt. De stilte maakt me onzeker en windt me tegelijkertijd ontzettend op. Ook al weet ik dat ze spelletjes speelt, ik wil dit, ik wil dit winnen, ik wil haar laten zien dat ze aan mij een geduchte tegenspeler heeft.

Alleen achtergelaten worden in haar wereld voelt ongemakkelijk. Snel kleed ik me ook aan en ren haar achterna. Het zonlicht verblind mijn ogen eventjes en ik veeg het zweet van mijn voorhoofd. Mijn nog immer aanwezige stijve klopt niet begrijpend achter mijn rits en onhandig zwaai ik haar gedag en stap ik op mijn fiets.

'Fuck, fuck, fuck.'

Ergens heb ik het gevoel dat ik haar niet heb gegeven wat ze wilde. Ik heb gefaald. Voor ons beiden. Ik was niet sterk genoeg. Niet mans genoeg, lijkt het wel. Ze heeft meer van me verwacht. Ik moet het haar bewijzen. Ik heb geen woorden nodig om te begrijpen wat ze wil. Ze nam een risico en ik heb het verprutst.

'Morgen doe ik het beter', fluister ik zacht tegen mezelf.

Thuis smeed ik een plan. De volgende dag zal het allemaal anders gaan. Ik vrij met Joanna. Hoor haar verhalen aan over haar opleiding, kus haar liefdevol goedenacht en lig vervolgens urenlang wakker en perfectioneer mijn stappen.

Eureka! Ze zal iets van me verwachten, maar morgen krijgt ze niks. Ik zal haar negeren. Me volledig en alleen op de werkzaamheden richten, die van me verwacht worden in de functiebeschrijving. Als zij denkt spelletjes te kunnen spelen heeft ze aan mij een goeie. Want ook al heb ik al een tijdje geen uitdaging gehad, de aard van het beestje blijft hetzelfde. We zijn aan elkaar gewaagd, uit hetzelfde hout gesneden en dat zal ze weten ook.

Wordt vervolgd.