Sexy time - De verleidelijke galeriehoudster #3: 'Hij komt regelmatig langs voor een snelle wip'

Ik heb er geen verklaring voor waarom ik, nadat ik Joanna in mijn armen neem, niet meteen vertel over mijn kennismaking met Anneloes. We hebben geen geheimen voor elkaar, maar iets aan dit verhaal voelt anders.

Alsof ik haar, Anneloes, zou verraden, puur om over haar bestaan te praten met Joanna. Alsof wat er tussen ons dwarrelt iets is van een andere wereld. Een wereld waarvan alleen wij het bestaan weten en ieder ander van uitgesloten blijft. Het maakt me bezorgd en ik kus Joanna liefdevol op haar wang, waarna we samen wegdoezelen.

Ik droom van een zwarte tunnel, de dijbenen van Anneloes, het sappige kutje van Joanna en een presentatie van een nieuw beeld in de galerij van SmartArt. Het is een weergave van mijzelf, een statig torso, met twee koppen erop. Dit is kinderspel, de betekenis is overduidelijk en bijna cliché: het kan niet anders dan dat ik twee gezichten heb en sinds gisteren leef met een klein geheim.

Ook al wil ik het niet, ik voel de zenuwen door mijn lijf gieren als ik de volgende dag weer op de stoep sta van SmartArt. Ik zie door het raam Anneloes verwikkelt in een serieus gesprek met een man van middelbare leeftijd, die er duidelijk alles aan doet om haar gedurende het dialoog aan te raken. Zij deinst niet terug en ik heb zo het vermoeden dat het iemand is waar ze intiem mee is, of is geweest.

Even dwaalt haar blik af naar buiten en vangt daar de mijne. Een flauwe glimlach verschijnt op haar gezicht en mijn hart bonkt verwachtingsvol als ik de drempel over loop.

'Wat lekker punctueel. Diederik, mag ik je voorstellen aan mijn nieuwe collega en in-huis kunstenaar, Dean.'

Even brengt ze me van de wijs. Ik was er niet van op de hoogte dat de baan binnen was, maar al snel heb ik door dat dit precies is wat ze wil en geen haar op mijn hoofd dat ik haar dat genoegen ga schenken. Dit is een test, aan alles voel ik dat ze me uitdaagt. Ik steek mijn hand naar de man uit en knijp er, vol geveinsd zelfvertrouwen, in.

'Zo zo. En waar heb je dit exemplaar vandaan?'

Het gebral van de man klinkt naar cognac, sigarenrook en ontelbare jaren ontevredenheid.

'Gaat je niks aan. Hoe dan ook, het is zijn eerste dag, dus het is beter als je gaat.'

'Gaat? Maar het is donderdag liefje. En je weet wat er dan op het menu staat.'

'Diederik. Niet vandaag.'

'Wel vandaag.'

Ze draait zich, alsof ze even ontwaakt uit haar rol, naar de man toe en haar blik krijgt een zachte zweem.

'Niet vandaag, alsjeblieft lieveling. Ik maak het de volgende keer goed met je.'

Hij bijt op zijn kaak en zet zijn donkere zonnebril op.

'Jij je zin.'

Hij knikt in mijn richting en verlaat het pand.

Anneloes kijkt uitdagend mijn kant op en verwacht duidelijk een reactie, maar ik blijf stil. Ze kijkt me vanonder haar lange wimpers aan en lacht nu meisjesachtig.

'Sorry Dean, ik ben je een beetje aan het pesten.'

'Ik kan ertegen.'

'Oh ja?'

'Ja.'

Ze wiegt met haar heupen en loopt voor me uit richting de gang naar haar kantoor.

'En als ik je vertel dat ik even getwijfeld heb, en je bijna blootgesteld heb aan een onacceptabele handeling, wat zou je daarvan vinden?'

'Ik denk dat je wat duidelijker moet zijn.'

De gang dient, net als gisteren, als een tunnel naar een andere wereld, haar wereld, waar ik direct ingezogen wordt en waar niks meer is zoals voorheen.

'Diederik is een goede vriend. We zijn ooit samen geweest, maar nu komt ie regelmatig langs voor een snelle wip of een pijpbeurt. Is dat duidelijk genoeg voor je?'

Ik merk aan alles dat ze wil shockeren, maar ik vind haar eerder aandoenlijk en lief.

'Heel duidelijk. Geniet je ervan?'

Snel draait ze zich om en kijkt me fel aan.

'Natuurlijk geniet ik ervan. Wat wil je daarmee zeggen? Dat ik mezelf tegen mijn zin in aan iemand zou geven?'

'Misschien niet tegen je zin in, maar wel meer uit berusting dan verlangen. Ik denk dat je iets anders wil, dat je iets anders zoekt. In ieder geval wat anders dan een snelle wip van de heer Diederik.'

Ik heb haar, ik zie de woede in haar opborrelen. Ze weet niet wat ze ermee aanmoet en zoekt naar woorden om dit spel te winnen.

'Hoe durf jij zo tegen mij te praten.'

Ik doe een paar stappen naar voren en sta nu dicht tegen haar aan. Ze blijft staan.

'Wat doe je?', haar woorden klinken zacht en bijna smekend.

'Iets wat ik denk dat jij wilt. Of heb ik het mis?'

Ze blijft me met haar grote ogen aankijken en geeft totaal geen teken van verzet of meegaandheid.

Heel voorzichtig en zachtjes kom ik nog dichterbij en strijk vederzacht met mijn lippen langs de hare.

Wordt vervolgd.