Sexy Time - De verkeerde bus #8: 'Ik voel geen angst, alleen verlangen. Verlangen naar alles van hem.'

Hoe kan iets wat zo goed voelt slecht zijn? Het is niet dat ik Paul toebehoor. We zijn twee mensen die op een gegeven moment ervoor gekozen hebben om samen door het leven te gaan, maar dat samen komt nu ten einde. Ik kan er verdrietig om worden, maar ook gewoon meegaan met de getijden van het leven. 

De golven bedekken mijn benen en het lijf van Thomas voelt als de allerwarmste deken die ik ooit heb gehad. Ik ben in staat van verrukking, heb me nog nooit zo fijn gevoeld. Alles klopt, wij kloppen. Voor even wil ik niet denken aan het gesprek dat ik straks met Thomas zal voeren, of eerder morgenochtend, omdat ik hem naar alle verwachting zo snurkend aan ga treffen in de kamer met te veel drank op. Ik hou van hem, maar van iemand houden betekent nog niet dat je er per se mee samen moet blijven. Beseffen dat jij zelf en de ander beter af zijn zonder elkaar, is ook houden van. 

‘Moet ik stoppen? Je lijkt ineens ver weg.’

Thomas haalt me terug uit mijn gedachten. Ik glimlach naar hem. 

‘Nee, niet stoppen. Niet nu.’

Ooit, ooit zullen wij misschien ook afscheid van elkaar nemen, maar voor nu ben je mijn begin. Een begin van iets moois waar ik al een tijd naar hunker. Ik klem mijn benen om de zijne en duw hem met alle kracht onder me. Even van zijn à propos maar al snel genietend, kijkt hij naar me op. Hij plaatst zijn warme handpalmen op mijn borsten en begint er zacht in te kneden. Ik gooi mijn hoofd achterover. Ik berijd hem, voel hem genieten binnenin me. Mijn onderbuik viert feest. Ik voel de slingers kriebelen. Ik blijf hem aankijken als ik zijn rechterduim in mijn mond neem voor ik die naar beneden begeleid. Zijn blik vernauwt zich op het moment dat ik zijn duim zachtjes op mijn klit druk en draaiende bewegingen maak om het ritme aan te geven.

‘Ik wil samen met je komen. Geef het aan wanneer je komt.’

Hij hijgt de woorden en maakt me wild. Steeds sneller en sneller beweeg ik mijn heupen en laat hem zijn tempo opvoeren. In extase, onderweg naar de versmelting, gooi ik mijn lijf op de zijne en ga als een woeste furie tekeer. 

‘Ik kom, o Thomas, ik ga komen. Nu, kom met me, nu.’

Zijn ademhaling versnelt, hij pakt me stevig bij mijn heupen vast en met mijn eigen wijs-en middelvinger beroer ik mijn knop die op springen staat. Ik schreeuw het uit, ik hou het niet meer, het koele water klotst tegen mijn rug. Ik kom. Hij ramt. Ik smelt. De muziek van ons gekreun brengt me op een andere frequentie. Ik zweef. Ik raak los van het zand. Ik voel zijn handen op mijn lijf. Hij trekt me terug. Hij legt me zachtjes neer op het zand, met mijn buik onrustig tegen de natte koelte aan.

‘Ik kan nog door. Ik word niet slap. Mag ik?’

Ik kan alleen maar knikken en voel hem achterlangs mijn begeerte vullen. Mijn kreten worden hoger. Hij maakt me helemaal gek met wat hij doet. Dit heb ik nooit eerder ervaren. Het is bijna tergend, maar o zo lekker. Ik voel zijn tong op mijn rug. Ik voel zijn harde in mij. En dan ineens, heel voorzichtig voel ik zijn kloppende eikel tegen mijn billen aan.

‘Je bent zo nat. Mag ik..’

‘Ik heb het nooit eerder gedaan.’

‘Ik zal heel voorzichtig zijn. Okay?’

Ik voel geen angst, alleen verlangen. Verlangen naar alles van hem. Ik heb het altijd al willen proberen, maar Paul vond het maar een raar idee, dus heb ik het er maar bij gelaten. Maar bij hem, bij deze man die ik pas ken, voelt het zo natuurlijk dat ik met volle overgave erin meega. Alles voelt nieuw. Ik weet eigenlijk niet wat ik moet voelen, maar dan komt hij stukje voor stukje bij me naar binnen en zie ik de sterren fonkelen.

Wordt vervolgd.