Sexy time - De paardenfokker #5: wie komt er nou klaar wanneer ze van een paard valt?

Ik kan het niet tegenhouden. Het zwelt op, het overvalt me en ik kijk hem verschrikt aan.

'Heb je pijn?'

'Nee, ik….'

Mijn ogen sperren zich open, hij kijkt fronsend en voelt zacht aan mijn been. Ik sla mijn hoofd achterover en ruik zijn verse zweet. Een golf van genot volgt. Schokkend, kroelend, pijnlijk genietend. Ik pers mijn lijf naar achteren tegen de zijne om de klap van mijn orgasme op te vangen. Het gebeurt, hij blijft gebeuren, de meest heerlijke sensatie raast over mijn lichaam.

Ik durf me niet te bewegen. Verstijft blijf ik geklemd tussen hem en het rijdend paard. Het voelt onnatuurlijk en als ik niet snel ga verzitten krijg ik zo meteen enorme kramp. Hij kucht, schrapt zijn keel en veert met een enkele snelle beweging ietwat op, zodat ik weer wat meer rechtop kom te zitten. Ik voel het zadel heftig porren, maar besef al vrij snel dat die bult er net nog niet zat. Zou hij..?

Heel voorzichtig draai ik me toch weer naar hem om. Zijn ogen heeft hij intussen klein gemaakt en zijn lippen staan strak in een dwarse streep. Ik zie aan zijn kaken dat hij woest is, of in ieder geval opgewonden over hetgeen hier gebeurde. Hij blijft geconcentreerd voor zich uit kijken en ik zie dat we bijna terug bij het huis zijn.

'Sorry', fluister ik.

'Kom, we moeten gaan.'

Nu hij negeert wat er is gebeurd, voel ik me vies en onzeker. Hij zal wel denken dat ik een of ander raar wijf ben of zo. Wie komt er nou klaar wanneer ze van een paard valt en haar enkel verstuikt?

De meiden staan ons, met hun armen in hun zij, op te wachten. Bij het zien van mijn adonis, die mij van het paard tilt, zie ik ze gniffelen en vang ik van beiden een lachende knipoog. Ik schud mijn hoofd en rol met mijn ogen. Die twee zijn niet te geloven. Lachend lopen ze weg en zwaaien nog even naar ons. Wow, zij vinden dit dus allemaal maar een geweldig mooi schouwspel en ik sta te kermen van de stekende pijn.

'Maak je geen zorgen. Binnen een paar dagen sta je weer.'

Hij tilt me op alsof ik een veertje ben en zonder ook maar iets te zeggen brengt ie me de trappen op naar mijn kamer.

'Blijf liggen. Ik ben zo terug. Leg je voet hierop.'

Hij legt wat kussens onder mijn voet en loopt met grote passen weg. Ik reik naar mijn spiegeltje dat op het nachtkasje ligt en tuur naar mijn oververhitte hoofd. Ik bloos als een malle, maar op de een of andere manier heb ik er nooit zo gezond en fris uitgezien.

'Zeg me als het te koud aanvoelt.'

Hij vouwt een ijskoud washandje om mijn enkel heen en ik adem diep uit.

'Nee, dit voelt precies goed. Fijn.'

Een hoekje van zijn mond krult omhoog.

'Net zo fijn als wat er net gebeurde?'

Een bliksemschicht raakt mijn hart.

'Zo, jij windt er geen doekjes om.'

'Nee, jij windt mij op. Zo, dan weet je dat. Er is iets met jou. Jij bent anders. Anders dan de vrouwen die ik ken.'

Ik wist vanaf het eerste moment dat ik hem zag gisteren, dat dit al ging gebeuren. Soms weet je het gewoon, het is niet te verklaren. Een bekend gevoel, een gevoel alsof je je hele leven toe hebt geleefd naar dit moment.

'Vind je mij….? Ik bedoel, was ik het die je net liet komen?'

'Ja.'

Het heeft ook helemaal geen zin om te liegen. Er is toch geen man die thuis op me wacht, behalve mijn kleintje, maar die vindt het vast wel leuk voor mama als ze zich even weer de oude Geo voelt. Of misschien is dit wel de nieuwe Geo. New and improved.

Zijn gezicht komt nu als in slow motion dichterbij en ik voel een tweede brandhaard woelen in mijn onderste. Zijn lippen voelen zacht en ruw tegelijk. Zijn lijf drukt op de mijne en ik voel zijn gewicht zich nestelen op mij. Lang geleden dat ik dit heb gevoeld. Het gewicht van een ander op mij. Het beneemt me de adem, maar geeft me tegelijk juist levenslucht.

Wordt vervolgd.