Sexy time - De paardenfokker #1: 'Toscane, here we come!'

Als kersverse moeder wordt Georgia de afgelopen tijd compleet opgeslokt door haar lieve baby Joep. Haar vriendinnen vinden dat het tijd is dat ze het huis weer 'ns uitkomt en nemen haar mee op reis, waar haar een spicy verrassing te wachten staat.

'We hebben geboekt en je gaat! De oppas is al geregeld. Je mama vond het zelfs nog een beter idee dan wij dat jij weer eens op vakantie gaat en wat van de wereld ziet, los van de luiers en dat lieve, spuwende bekkie van Joep.'

We noemen onszelf de drie heksjes en zijn al ruim zes jaar best friends, maar op een paar appjes laat in de avond en afgebroken snelle gesprekken na, zien Lisa, Anna en ik elkaar nauwelijks meer sinds de komst van de kleine.

Mijn maag krimpt ineen. Acht dagen zonder kleine Joep! Dat trek ik nooit. Ja, hij is al bijna één, maar iedere dag verrast ie me weer met allerlei nieuwe dingen die hij ontdekt, en ik wil niks, maar dan ook niks van hem missen. Maar ja, tegen drie sterke vrouwen kan ik niet op en de wetenschap dat mama voor Joep zorgt, geeft me net het laatste duwtje om mopperend mijn stoffige koffer onder het bed vandaan te trekken en mijn kast open te slaan. Ik smijt blind wat zomerjurken, bikini's en slippers in de koffer. Zo heerlijk als ik het vroeger vond om te pakken voor een zomervakantie, zo totaal misplaatst voelt het nu.

Lisa en Anna komen om half negen in de ochtend met de taxi voorrijden. Zo heb ik nog tijd om afscheid te nemen van mijn kleine wonder en met mama het to-do lijstje door te nemen, zodat ik weet dat Joepie alles krijgt wat ie normaal ook gewend is. Mama kennende is ze eigenwijs en heeft ze zo haar eigen manier van opvoeden, maar ze weet dat ik er erg veel waarde aan hecht dat ze zich aan mijn punten houdt, dus stap voor stap nemen we ze door.

'Kind, ga lekker genieten nu. Het komt allemaal goed. Jij bent er toch ook goed uitgekomen.'

Ik knik, geef haar een dikke knuffel, omhels Joep nog een laatste keer en doe met een gebroken hart de deur achter me dicht.

'Jaaa, daar is ze. Babe, stap in. We hebben geen tijd te verliezen. De wijn, al het heerlijke eten en vooral de paarden wachten. Toscane: here we come!'

'Paarden?'

'Verrassing!'

Allebei kijken ze me als blije glimwormpjes aan. Mijn ogen vullen zich met tranen. Paarden zijn mijn grote liefde, maar ik kan me niet heugen wanneer ik er voor het laatst op één gezeten heb. Na de baby heb ik überhaupt geen idee meer hoe mijn onderstel het zal doen op het warme, krachtige lijf van een hengst of merrie.

'Niet huilen, meissie. Je hebt het echt verdient. We weten hoe zwaar je het hebt na het vertrek van Joyce. Even geen mannen of vrouwen, alleen wij en de paarden. Deal?'

Ik knik en een intens warm gevoel maakt zich van me meester. Mijn vriendinnen hebben dit echt speciaal voor mij georganiseerd. Een hele week omringd door natuur, paarden en de heerijkste keuken. Beter wordt het niet. Ik krijg er zowaar ontzettend veel zin in en na een diepe zucht geef ik me helemaal over aan de meiden. We kletsen onafgebroken, de vlucht gaat in een poep en een scheet voorbij en na een lange rit in een taxi stap ik met een brede glimlach de wagen uit.

'Bella, welcome to Pardiso In Terra. What is your name?'

Een paar lichtblauwe ogen kijken me vrolijk aan. De lachrimpels versterken zijn intense blik. Deze man is de belichaming van een Romeinse god. Een gladiator die aan het rentenieren is op zijn landgoed en vrouwen ontvangt voor prettig gezelschap. Het is hier zo ontzettend mooi dat het bijna niet echt aanvoelt. Alsof ik een filmset op ben gestapt; zo adembenemend is deze plek.

'Hello. My name is Georgia. But everybody calls me Geo.'

Hij knikt, neemt mijn hand, drukt er een klein kusje op en gebied mij te volgen. Ik zet een paar volgzame stappen, en bewonder zijn elegante linnen outfit, dat als het geluid van een paard in galop mijn aandacht opeist.

Ik tuur tegen de zon in, richting een weide en ontwar de contouren van een gestalte op een paard. De grond onder me trilt en mijn hart bonst als een wild dier in mijn borstkas. Er is duidelijk iets op komst dat alles op zijn kop zal zetten.

Met een woeste, bijna boze blik, verschijnt er een jongere versie van de gastvrije Italiaanse god, rijd aan ons allen voorbij, gunt ons geen blik waardig en vervolgt zijn route richting de stallen.

De hitte van de zon, de dorre grond onder mijn voeten, de geur van de paarden; alles doet mijn lijf rillen van verlangen. Alsof ik heel mijn leven onderweg was naar deze ene plek. Naar deze ene man. Naar dit hoofdstuk in mijn leven dat allesbepalend zal zijn voor de rest ervan.

Wordt vervolgd.